مسأله سعادت انسان، از دیرباز، مورد توجه همه متفکّران بوده و ارسطو از نخستین اندیشمندانی است، که سعادت را محور نظام اخلاقی خویش قرار داده است؛ این نوشتار با استفاده از روش توصیفی‌_‌تحلیلی، به بررسی تطبیقی «نظریه سعادت» از منظر ابن‌سینا و توماس‌آکوئیناس ‌دو فیلسوف برجسته مسلمان و مسیحی‌_ علی رغم تأثیر پذیری این دو از ارسطو –با نظریه ارسطو پرداخته است؛ از آنجایی که پاسخ به این مسأله فرع بر فهم نظریه سعادت فلاسفه مذکور می باشد، لذا در ابتدا اجمالاً به تبیین مبانی فکری ایشان در مسأله سعادت و سپس به بررسی و تحلیل دیدگاه ها و رویکرد ها پرداخته شده است. مباحث این دو متفکّر حکایت از این دارد که هر دو اندیشمند، تفسیر خویش _‌از نظریه سعادت ارسطو‌_ را با تمسک به عنصر دینی خویش و با تکیه بر رویکردی عقلانی، در بستر تعالیم دینی، ارائه نموه‌اند. ابن‌سینا در بُعد عملی سعادت، در قالب تمسک به جنبه عملی شریعت اسلام، با بیان فضائل و رذایل دینی و التزام به آن‌ها و توماس در قالب قاعده فیض و لطف الهی با طرح ایده فضائل الهیاتی، موجب قرین‌سازی سعادت دنیوی ارسطو با سعادت دینی - أخروی گردیدند. ابن‌سینا با رویکردی تکمیلی و با محور قرار دادن سعادت عقلی، نقش شرع را در سعادت لازم و تکمیل کننده می‌داند، توماس نیز؛ با رویکردی ترکیبی، علاوه بر سعادت عقلی ارسطویی، سعادت الهیاتی مبتنی بر ایمان مسیحی را لازم، و نقش آن را تکمیل‌کننده می‌داند.

کلمات کلیدی