کیفیت بالای حسابرسی باعث افزایش اعتماد سرمایه‌گذاران به گزارش‌های مالی و بهبود شفافیت بازارهای مالی شده و به عنوان یک ساز و کار نظارتی مؤثر برای جلوگیری از رفتار فرصت‌طلبانه مدیر برای کاهش هزینه‌های نمایندگی بین مدیر و مالک تلقی می‌شود. هدف این پژوهش بررسی تأثیر منبع کنترل بر رابطه بین توانمندسازی روانشناختی حسابرسان و کیفیت حسابرسی است. با استفاده از پرسش‌نامه‌های استاندارد، داده‌های مورد نیاز به وسیله کلیه کارکنان حرفه‌ای مؤسسات حسابرسی عضو جامعه حسابداران رسمی ایران در سال 1397 و 1398 جمع‌آوری و با استفاده از نرم‌افزار SPSS و فرآیند MACRO مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که توانمندسازی روانشناختی حسابرسان رابطه مثبت و معناداری با کیفیت حسابرسی دارد. هم‌چنین، نتایج پژوهش نشان می‌دهد که با افزایش منبع کنترل درونی حسابرسان رابطه مثبت بین توانمندسازی روانشناختی و کیفیت حسابرسی بهبود پیدا می‌کند. به عبارت دیگر، کارکنانی که توانمندسازی روانشناختی و منبع کنترل درونی بالایی دارند، حسابرسی را با بیشترین کیفیت انجام می‌دهند. بر اساس یافته‌های پژوهش، برای مؤسسات حسابرسی بهتر است که زمینه استفاده از توانایی‌ها، مهارت و ابتکار کارکنان خود را فراهم و رهبری اخلاقی را که باعث افزایش توانمندسازی کارکنان می‌شود را در مؤسسات خود پیاده‌سازی و اجراء کنند.

کلمات کلیدی