پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر یک دوره برنامه تمرینی منتخب تحت شرایط تکلیف دوگانه و منفرد بر انعطافپذیری شناختی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی انجام شد. روش پژوهش، نیمهآزمایشی و از نوع طرح پیشآزمون- پسآزمون- قالوآپ با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشآموزان پسر مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی شهر اهواز بود. از جامعه مذکور، نمونهای به حجم 07 نفر که واجد شرایط ورود به مطالعه بودند، به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شد و پس از انجام آزمون ساخت دنباله به عنوان پیشآزمون، به صورت تصادفی به 0 گروه: تمرین تکلیف دوگانه )20 نفر(، تمرین تکلیف منفرد )20 نفر( و کنترل )20 نفر( تقسیم شدند. سپس دو گروه تجربی، برنامه تمرینی منتخب با شرایط متفاوت را به مدت 0 هفته و هر هفته 0 جلسه 52 دقیقهای انجام دادند. در انتها از همه افراد با استفاده از آزمون ساخت دنباله پسآزمون و دو ماه بعد نیز آزمون فالوآپ به عمل آمد. تحلیل دادهها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس یکراهه و همچنین آزمون تیوابسته نشان داد که در پسآزمون، انعطافپذیری شناختی در گروه تکلیف دوگانه برتر از هر دو گروه تکلیف منفرد و کنترل بود )P<0.05(. در آزمون قالوآپ، این برتری تنها نسبت به گروه کنترل باقی ماند. همچنین، گروه تکلیف منفرد در پسآزمون تنها از گروه کنترل برتر بود )P<0.05(. در مقایسه با رویکردهای تکلیف منفرد، تمرینات مبتنی بر رویکردهای تکلیف دوگانه میتواند منجر به بهبود بیشتر انعطافپذیری شناختی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی شود، لذا بهرهگیری از این روش در برنامهریزی کلاسهای فعالیتبدنی برای این گروه از کودکان پیشنهاد میشود.

کلمات کلیدی