این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی بدنی بر قابلیت‌های هوش عملی دانش‌آموزان ابتدایی انجام شده است. این پژوهش از نوع شبه­آزمایشی بود و در این راستا، طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل مورد استفاده قرار گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان ابتدایی 4 مدرسه دولتی(دو پسرانه- دو دخترانه) در ناحیه 6 شهر مشهد بود که در سال تحصیلی 97- 1398مشغول به تحصیل بودند. با استفاده از نمونه‌گیری در دسترس 42 نفر از دانش‌آموزان مقطع ابتدایی در دو گروه به صورت تصادفی گمارش شدند: 10 نفر پسر و 10 نفر دختر در گروه کنترل، 12 نفر پسر و 10 نفر دختر در گروه آزمایش تحت مداخلۀ روان درمانی بدنی قرار گرفتند. دوره روان درمانی بدنی برای گروه ازمایش در 36 جلسه 60 دقیقه‌ای به مدت 3 ماه ارائه گردید و در این مدت گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. ابزار سنجش مورد استفاده در این پژوهش آزمون هوش گودیناف بود. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل کواریانس استفاده شد. با اجرای آزمون تحلیل کواریانس دو گروهی برای مقایسه تفاوت‌های پس آزمون دو گروه، با کنترل پیش‌آزمون، نتایج نشان داد که روان درمانی بدنی در افزایش قابلیت‌های هوش عملی دانش آموزان ابتدایی تأثیر معناداری داشته است (05/0>p).

کلمات کلیدی