مقدمه: آزمایشی بهمنظور بررسی تأثیر استفاده از دو شکل ماده معدنی و آلی منگنز بر عملکرد، کیفیت تخممرغ و ذخیره مقادیر منگنز در بافتهای منتخب بدن مرغهای تخمگذار مسن انجام شد. با سن 80 هفته در پنج تیمار و پنج تکرار و 10 )W مواد و روشها: تعداد 250 قطعه مرغ تخمگذار لگهورن سویههای لاین ) 36 قطعه مرغ در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: شاهد )بدون استفاده از مکمل منگنز(، تیمارهای حاوی 100 درصد سولفات منگنز )جیره یک(، 75 درصد سولفات منگنز و 25 درصد کیلات آلی منگنز )جیره دو(، 50 درصد سولفات منگنز و 50 درصد کیلات آلی )جیره سه( 25 درصد سولفات منگنز و 75 درصد کیلات آلی )جیره چهار(. نتایج: نتایج نشان داد که افزایش معنیداری در رابطه با مصرف خوراک، درصد تخمگذاری، وزن تخممرغ و توده تخممرغ بین جیره همچنین وزن تخممرغ در جیره یک و دو نسبت به جیره پایه افزایش معنیداری .)P>0/ سه و چهار با تیمار شاهد وجود داشت ) 05 اختلاف معنیداری در صفات کیفی .)P>0/ داشت. ضریب تبدیل خوراک در جیره سه و چهار کاهش معنیداری نشان دادند ) 05 منگنز استخوان درشت نی بهطور معنیداری در جیرههای دو، سه و چهار .)P<0/ تخممرغ بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد ) 05 غلظت منگنز زرده و پوسته تخممرغ در جیره یک، سه و چهار نسبت به جیره پایه .)P>0/ نسبت به جیره پایه افزایش داشت ) 05 .)P>0/ تیمارهای آزمایشی بهطور معنیداری باعث افزایش غلظت منگنز در سرم و کبد شدند ) 05 .)P>0/ افزایش داشت ) 05 نتیجهگیری و بحث: افزایش زیست فراهمی منگنز میتواند دلیلی بر جذب بیشتر منگنز جیره باشد که باعث بهبود عملکرد تولیدی مرغهای تخمگذار مسن شده است.

Keywords