عنوان : ( مقایسه اثر برنامه تمرینی قدرتی، قدرتی-راه‌رفتن و دویدن به لو و قدرتی- راه‌رفتن و دویدن به عقب بر ترکیب بدنی و آمادگی عملکردی مردان میان‌سال 50 تا 60 سال )
نویسندگان: علی نجاریان کاخکی , سیدعلیرضا حسینی کاخک , رامبد خواجه ای , فروه وکیلیان ,
Full Textچکیده
مقدمه و هدف: اثر تمرینات ترکیبی بر آمادگی جسمانی افراد مختلف به‌خوبی مورد مطالعه قرار گرفته، اما تفاوت راه‌رفتن/ دویدن به جلو و عقب در بخش هوازی این تمرینات کمتر بررسی شده است. لذا هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر تمرینات مقاومتی با تمرینات ترکیبی قدرتی هوازی (راه‌رفتن/ دویدن به جلو در مقابل راه‌رفتن/ دویدن به عقب) بر ترکیب بدنی و آمادگی عملکردی مردان میان‌سال بود. مواد و روش‌ها: بدین منظور، 48 مرد میان‌سال به طور تصادفی به چهار گروه تمرین قدرتی - هوازی رو به جلو، تمرین قدرتی- هوازی رو به عقب، تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی‌ها به مدت هشت هفته هر هفته سه جلسه به تمرین پرداختند. پس از تمرینات، آزمون‌های ترکیب بدنی، قدرت بالاتنه، قدرت پایین‌تنه، چابکی و تعادل و استقامت هوازی به عمل آمد. داده‌ها توسط روش آماری آنووا با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی‌داری 0.05>P تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج تحقیق حاکی از آن بود که بین گروه‌ها تفاوت معنی‌داری در وزن، توده بدون چربی و توده چربی وجود نداشت (0.05
P) اما بین گروه‌ها تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. بحث و نتیجه‌گیری: میتوان گفت هشت هفته برنامه تمرین ترکیبی (قدرتی راه‌رفتن/ دویدن به جلو و قدرتی راه‌رفتن/ دویدن به عقب) اثرات معنی‌دار و سودمندی بر عملکرد جسمانی مردان میان‌سال دارد و نباید نگران اثرات تداخلی این تمرینات بود. لذا با توجه به اثر احتمالی راه‌رفتن به عقب بر سایر متغیرهای عملکردی و برای تنوع‌بخشی به تمرینات ترکیبی میتوان از راه‌رفتن به عقب به عنوان بخشی از تمرین هوازی بهره برد.
