به‌منظور بررسی کاهش اثر تنش شوری با آب مغناطیسی در مریم‌گلی ترکهای پژوهشی به‌صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. عامل اول شامل پنج سطح آب مغناطیس (آب غیرمغناطیس، 6/0 تسلا (T) نیم ساعت گذر، T6/0 یکبارگذر، T3/0 نیم ساعت گذر و T3/0 یکبارگذر) و عامل دوم چهار سطح شوری (0، 30، 60 و 90 میلی‌مولار کلرید سدیم) بود. صفات مورد بررسی شامل زیست‌توده تر و خشک اندام هوایی، نشت‌الکترولیت، محتوای فلاونوئید کل، کربوهیدرات‌های محلول و پرولین بود. نتایج نشان داد آب مغناطیسی تاثیر مثبتی بر کاهش اثرات تنش شوری در سطوح 30 و 60 میلی‌مولار در صفات مورد بررسی دارد. آب مغناطیسی با شدت‌های T6/0 یکبارگذر سبب کاهش 15% نشت الکترولیت، T6/0 یکبارگذر و T3/0 نیم ساعت گذر سبب کاهش 5% پرولین و T6/0 نیم ساعت گذر زیست‌توده خشک را 45% نسبت به شاهد افزایش داد. به‌طورکلی میدان مغناطیسی با شدت T6 /0 نیم ساعت گذر جهت کاهش اثرات شوری بر مریم‌گلی ترکه‌ای پیشنهاد می‌شود.

کلمات کلیدی