دانه‏ های روغنی از اقلام عمده وارداتی ایران در بخش کشاورزی بوده و همچنین، سرانه مصرف روغن خوراکی در کشور حدود دو برابر سرانه مصرف جهانی است. از این‏رو، با توجه به افزایش شیوع بیماری­های قلبی عروقی و چاقی در جامعه و از سوی دیگر، نیاز بدن به اسیدهای چرب و ضرورت استفاده از روغن­ها در پخت انواع غذا و شیرینی، لازم است عوامل مؤثر بر میزان و نوع روغن مصرفی خانوارها به‏ طور دقیق بررسی شود. در این راستا، مطالعه حاضر در سال 1398 روی 245 خانوار ساکن در شهرستان مشهد صورت گرفت. نمونه­ گیری جامعه آماری پژوهش به ‏شیوه تصادفی ساده و گردآوری داده ‏ها و آمار از طریق تکمیل پرسشنامه انجام شد. پردازش داده ‏ها نیز با استفاده از روش­ های آمار توصیفی و همچنین، مدل ­سازی لاجیت چندگانه و ترتیبی انجام پذیرفت. نتایج مطالعه نشان داد که متغیرهای اهمیت به سلامتی، تحصیلات، آگاهی از وجود پالم و تعداد اعضای خانوار بر نوع روغن مصرفی اثرگذار است. با توجه به نتایج تحقیق، سهم روغن مایع از کل روغن مصرفی خانوار 41 درصد بوده و سهم مصرف روغن­ های محلی در رژیم غذایی خانوار به ‏دلیل قیمت بالای آن حدود 2/4 درصد برآورد شده است. روغن ­های طبیعی نیز علی­رغم مفید بودن، تنها حدود 24 درصد از کل مصرف روغن خانوارها را تشکیل می‏دهند. بنابراین، پیشنهاد می‌شود که با اجرای برنامه­ های آموزشی و ترویجی مناسب و با آگاهی ­رسانی بیشتر به مصرف­ کنندگان، مزایای مصرف روغن­های طبیعی و محلی در مقایسه با سایر روغن­ها بیش ‏از پیش برای جامعه تبیین شود.

کلمات کلیدی