امروزه مسئله ی هدر رفت انرژی، یکی از مهمترین چالشهای محیط زیست میباشد. بر اساس پژوهشها، مصرف انرژی خانگی در ایران نسبت به میانگین جهانی آن بالاتر است. بسیاری از پژوهشها، صرفابه فرهنگ مصرف کنندگان در واحدهای مسکونی تمرکز کرده اند؛ درحالیکه در بسیاری از اوقات شرایط فیزیکی ساختمان منجر به هدر رفت انرژی میشود. شرایط فیزیکی ساختمان نیز قبل از سکونت توسط سازندگان، مهندسان و عوامل دیگر (کنشگران ساخت و ساز) بوجود آمده است. رویکرد این پژوهش کیفی و با راهبرد نظریه زمینه ای انجام پذیرفته است. مصاحبه ها به صورت نیمه ساختار یافته با کنشگران ساخت- و ساز تا جایی که پژوهشگران به اشباع نظری برسند، انجام شده است. بر همین اساس کدگذاری باز، محوری انجام گردید و سپس مقوله هسته از آن استخراج گردید. ابتدا بر اساس کدهای مربوطه، بسترها وشرایط بی توجهی به انرژی ساختمان در سه بخش هنجارهای شناختی، فرهنگ مادی و رویه های انرژی به همراه موانع و تسهیلگرهای آنان تقسیم بندی شدند. یافته های پژوهش با تمرکز بر سطح فردی و سازمانی، نشان میدهد که سطح دانش و نگرش کنشگران، هنجارهای شناختی را تضعیف نموده است و این موضوع بخصوص در مناطق پایین شهر بیشتر به چشم میخورد. همچنین هزینه های ساخت و رسم- و رسومات، بالاترین اثر را در نوع فرهنگ مادی کنشگران دارد. بیشترین تسهیلگری در فرهنگ انرژی ساخت و ساز را رویه های انرژی و سپس فرهنگ مادی در قسمت های بالای شهر تهران دارد و نیز هنجارهای شناختی و فرهنگ مادی در پایین شهر، اثر کمتری بر فرهنگ انرژی بهینه ساختوساز دارد. تحریمها منجر به فشار سطح خرد به میانه شده و بی تفاوتی به مصرف انرژی ساختمان حاصل شده است

کلمات کلیدی