تنش خشکی از مهمترین تنش‌های محیطی است که به‌طور قابل توجهی روی گیاهان تاثیرگذار است. به همین منظور ‌پژوهشی به‌صورت اسپیلت فاکتوریل در زمان در قالب طرح بلوک‌های کاملا تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی در سال زراعی 1395-1394 انجام شد. فاکتورهای اصلی شامل تنش خشکی در سه سطح (50، 70 و 100 درصد ظرفیت زراعی) و کود سولفات پتاسیم در چهار سطح (0، 100، 200 و 300 کیلوگرم در هکتار) و فاکتور فرعی دو چین برداشت بود. صفات مورد ارزیابی شامل خصوصیات رشدی، میزان کلروفیلa ،b ، کلروفیل کل، فعالیت آنتی‌اکسیدانی، فنل کل، پتاسیم و کربوهیدرات محلول بود. نتایج نشان داد که کمترین خصوصیات رشدی در تیمار50 درصد ظرفیت زراعی و عدم کاربرد کود سولفات پتاسیم مشاهده شد. استفاده از کود پتاسیم باعث بهبود خصوصیات رشدی، میزان کربوهیدرات محلول، کلروفیلa ،b و کلروفیل کل در تمامی سطوح تنش خشکی در گیاه شد. به‌طوری که در چین اول برداشت در بالاترین سطح تنش و کاربرد 300 کیلوگرم در هکتار کود سولفات پتاسیم افزایش 14/62، 36/82، 09/93 و 35/87 درصدی به‌ترتیب در ارتفاع بوته، کلروفیل a، b و کل مشاهده شد؛ ولی موجب کاهش 86/13 درصد فعالیت آنتی‌اکسیدانی و 38/34 درصد فنل کل در گیاه شد. نتایج حاکی از آن بود که مقدار خصوصیات رشدی و بیوشیمیایی در چین دوم برداشت در مقایسه با چین اول برداشت به‌طور قابل توجهی کاهش پیدا کرد، به‌طوری که کمترین مقدار خصوصیات رشدی و بیوشیمیایی در چین دوم برداشت مشاهده شد. به‌طورکلی نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد سولفات پتاسیم به‌ویژه 300 کیلوگرم در هکتار موجب بهبود خصوصیات رشدی و بیوشیمیایی مرزه تحت تنش خشکی شد.

کلمات کلیدی