تشهیر، مجازاتی است که به موجب آن محکومٌ علیه در میان مردم معرفی و شناسانده می شود. در قانون مجازات اسلامی 1392 کیفر تشهیر در قالب اعلام حکم محکومیت در رسانه ها(تشهیر رسانه ای) مورد توجه قرار گرفته است. از حیث ارزش کیفرشناختی، تشهیر مزایا و معایبی دارد؛ عدم اعتماد بر گواهی شخص دروغ گو، جلوگیری از بزه دیدگی مردم، تعدیل تصویر رسانه ای جرایم، بازدارندگی عمومی، اثر ضد تبلیغی و کم هزینه بودن، مهم ترین مزایای تشهیر رسانه ای است. از سوی دیگر منافات با کرامت انسانی، شخصی بودن مجازات و حریم خصوصی، اثر آن در قبح زدایی از جرم، قهرمان سازی، ترویج عوام گرایی کیفری، گسترش ابتذال رسانه ای، ایجاد سوء سابقه نانوشته، و نیز ناکارآمدی، بدآموزی، فساد اخلاق اجتماعی و سلب اعتماد عمومی مهم ترین معایب تشهیر رسانه ای است. معایب تشهیر بر مزایای آن برتری دارد و از این روی باید از حیث نوع جرایم، محدود به جرایم اقتصادی و از حیث گروه مجرمین، محدود به مجرمین یقه سفید باشد. این نوشتار بر این نکته تاکید دارد که تشهیر رسانه ای بیش از آن که یک اقدام حقوقی و قضایی باشد، ماهیتی رسانه ای دارد از این روی «آیین نامه اجرایی نحوه تشهیر رسانه ای» باید از سوی نهادها و متخصصان مطبوعاتی و رسانه ای تدوین شود. آیین نامه پیشنهادی باید دربردارنده محدودیت هایی از جنبه نوع رسانه های مجاز به انتشار حکم، شکل و قالب انتشار، زمان اعلام حکم محکومیت قطعی و نیز روش تشهیر باشد.

کلمات کلیدی