شناسایی متغیرهای تاثیر پذیر از بحران همه گیری کووید19 می تواند به سیاست گذاری در جهت تقویت و پایداری بیش تر جامعه در بحران های مشابه کمک نماید. با توجه به این که عوامل اجتماعی و اقتصادی می توانند تشدید کننده بحران نیز باشند بنابراین شناسایی آن ها در کنترل این بیماری و بحران های مشابه ضروری است. در مقاله حاضر با استفاده از مدل رگرسیون پروبیت تاثیر عوامل جمعیت شناختی و چند متغیر دیگر اقتصادی اجتماعی از قبیل طبقه درآمدی، موقعیت اقتصادی- اجتماعی و دریافت وام بر وضعیت شغلی بعد از دوران کرونا نسبت به قبل از آن در شهر مشهد مورد سنجش قرار گرفت. داده ها در این مقاله به روش پرسشنامه ای که بالغ بر 1093 پرسشنامه می باشد به صورت آنلاین جمع آوری گردید. نتایج حاکی از آن است که دریافت کنندگان وام و کمک های مالی، مستاجرین و افراد پایین-ترین طبقه درآمدی وضعیت شغلی بدتری را تجربه کرده اند. با افزایش تحصیلات، میزان تاثیر کرونا کمتر شده است. افراد با موقعیت اقتصادی اجتماعی پایین تر، وضعیت شغلی بدتری را تجربه نموده اند. مردان نسبت به زنان شغل خود را بیشتر از دست داده اند همچنین مشاغل غیر مزد و حقوق بگیر و افراد شاغل در بخش خصوصی بیش ترین آسیب شغلی را در دوران کووید19 پذیرفته اند. نتایج نشان می دهد که با حمایت از اقشار با درآمد پایین و همچنین سرمایه گذاری بیش تر در آموزش و ارتقاء سطح تحصیلات و حمایت بیش تر دولت و دیگر نهادهای حمایتی از افراد طبقه پایین درآمدی می توان از زیان های ناشی از کرونا کاست.

کلمات کلیدی