حوزه‌‌ی عمومی، به عنوان فضای گفت‌وگو، در یک سده اخیر مطبوعات ایران، کانون و سوال اصلی پژوهش می‌باشد. برای پاسخ به این پرسش، تمامی اخبار روزنامه اطلاعات، که در حوزه‌های عمومی سربسته تهران، در سده چهاردهم هجری بازنمایی شده‌است، مورد بررسی قرار گرفته. حوزه‌های عمومی مورد بررسی، شامل بازار، سینما، قهوه‌خانه، کافه، گرمابه، گالری‌ها، همایشات، انجمن‌ها،مساجد، کلوپ‌ها و امثالهم می‌باشد. این پژوهش، از دریچه بررسی ظهور و سقوط حوزه‌های عمومی مختلف و استراتژی‌های آن‌ها برای بقا، تلاش کرده است تا کشمکش حوزه‌های عمومی و تغییر ماهیت آن‌ها از سنتی به مدرن را به تصویر کشد. در هر دهه از سده، کمیت و ماهیت ظهور حوزه‌های عمومی مطرح شده، سپس استراتژی‌های حوزه‌های پیشین برای بقا و جلوگیری از سقوط مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت، سقوط یا محدودسازی قانونی-عمومی هریک از این حوزه‌ها به بحث گذاشته شده که شامل اشکال مختلف مقاومت حوزه‌ها در برابر محدودسازی‌ها نیز می‌باشد. به این ترتیب، تصویر کلی تحول حوزه‌های عمومی به تفکیک دهه‌ها و سال‌ها، ارائه شده‌است. ارائه چنین تصویری از ظهور و سقوط حوزه‌های عمومی، که یگانه فضای گفت‌وگوی عمومی برای نیل به هدفی سیاسی و توافق جمعی بر سر ارز‌ش‌ها می‌باشد، برای فهم روند تاریخ سیاسی-اجتماعی تهران حائز اهمیت است. علاوه‌بر این، از خلال این پژوهش، استراتژی‌های مطبوعات (بطور خاص روزنامه اطلاعات) برای بازنمایی حوزه‌های عمومی نیز قابل مشاهده است.

کلمات کلیدی