گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد از بدو تأسیس تا امروز،استادان بسیاری به خود دیده است، اما در میان آنان، بویژه در میان استادان قدیمیترکه بیشتر عمرشان را پیش از انقلاب اسلامی سال 57سپری کردهاند، سه استادتشخص و تمایز فراتری دارند: یکی دکتر علیاکبر فیاض، بنیانگذار دانشکدۀ ادبیاتکه از تهران به مشهد آمد تا به پایمردی کسانی چون محمود فرخ و مؤید ثابتی،دانشکدۀ ادبیات را پس از دانشکدۀ پزشکی در شهر مشهد پایهریزی نماید. دیگری دکتر احمدعلی رجایی بخارایی که مدتی ریاست دانشکده را هم بر عهده داشت و علاوه بر شایستگیهای علمی، مدیری توانا، شجاع و باشهامت بود و در برابردولتمردان و فرادستان هیچ ملاحظهای نداشت. حق میگفت و انتظار داشت که حق بشنود، و اگر چنین نمیشد، میکوشید با لحن استوار و کلام نافذ و شکنندهاش حق و عدالت را بر کرسی بنشاند. دو دیگر دکتر غلامحسین یوسفی بود؛ چهرهای شاخص در حوزۀ تصحیح متن با کلاسهایی پربار و شیرین، و با ارتباطات وسیع علمی در سطح ملی و بینالمللی. او از مناصب دولتی و حکومتی رویگردان بود و تمامِ ّ وقت و همت خود را در راه اعتلای گروه آموزش زبان و ادبیات فارسی به کار میگرفت.

کلمات کلیدی