حروف اضافه مکانی، از مهم‌ترین و پرکاربردترین کلمات نقش‌نمای هر زبانی هستند که نقش مهمی در بازنمایی مفاهیم ذهنی انسان در زبان دارند. هدف از پژوهش پیش‌رو، بررسی چندمعنایی حرف اضافه مکانی «بین» در زبان فارسی است. برای تبیین این چندمعنایی، از اصول مکتب زبان‌شناسی شناختی و دو نظریه چندمعنایی اصولی (تایلر و ایوانز، 2001) و طرحواره‌های تصوری (جانسون، 1987) استفاده شده‌است. داده‌های پژوهش، از نسخه دوم پیکره همشهری و دو فرهنگ دهخدا و معین جمع‌آوری شده‌اند. نتایج پژوهش نشان‌دهنده این مطلب است که شبکه معنایی حرف اضافه «بین» دارای یک معنی سرنمونی مکانی و چهار معنای حاشیه‌ای است. معنای سرنمونی این حرف اضافه، مبین فضای میان دو چیز است و سایر معانی، به شکل شعاع‌هایی در اطراف آن قرارگرفته و از آن بسط یافته‌اند.

کلمات کلیدی