مسکو معتقد است که رویکرد غرب در مورد اوکراین با دو روش گسترش اتحادیه اروپا، موسوم به برنامه مشارکت شرقی و تشویق برای پیوستن به ناتو صورت می گیرد. از این رو روس ها معتقدند که اگر کیف به اتحادیه اروپا ملحق شود سایر کشورهای حوزه شوروی سابق نیز به تدریج از حوزه نفوذ کرملین خارج خواهند شد. در واقع پیوستن اوکراین به اتحادیه اروپا نه تنها روسیه را با ناتو هم مرز می کند، بلکه باعث کاهش نفوذ روسیه خواهد شد. بر هم کنش توازن قدرت در روابط بین قدرت‌های بزرگ در پی حمله نظامی روسیه به اوکراین، به منظور ایجاد یک منطقه حائل بین روسیه و ناتو، می‌تواند در بردارنده فرصت‌ها و تهدیداتی برای کشورهای منطقه، بالاخص جمهوری اسلامی ایران و سیاست خارجی آن باشد. از این رو ایران به عنوان یک قدرت منطقه ایی باید با در پیش گرفتن سیاستی مبتنی بر توازن مثبت، به دنبال بهره‌برداری حداکثری از این شکاف فعلی ایجاد شده در روابط روسیه و غرب، به نفع منافع و امنیت ملی خود باشد. از طرفی دیگر چون روس ها منافع محور هستند و از سیاست واقع گرایانه و عمل گرایانه برخوردار می باشند، ایران مستقل و مقتدر را مکمل ژئوپلیتیکی توسعه نفوذ و آینده خود می دانند. لذا سعی گردیده در این پژوهش با تاکید بر تعامل دو کشور در حوزه دریایی و ارتقاء سطح همکاری در راستای افزایش قدرت دریایی، با نگاه به مفهوم استراتژی قدرت دریایی و جنبه های افزایش قدرت ملی که به منافع ملت در دریا مرتبط است، زمینه‌های تقویت استراتژی دریایی هدف مند و طرح‌های عملیاتی بلند مدت ایران، متأثر از جنگ روسیه و اوکراین که در نهایت موجب تسهیل مسیر احیای تمدن نوین دریایی می گردد، مورد بررسی قرار گیرد. از این رو در راستای تعالی قدرت دریایی توسط ایران و حتی روسیه، با در نظرگرفتن اقداماتی چون حضور دائم و رسمی ایران در بنادر دریای مدیترانه و دریای سیاه، حضور ناوگان دریایی روسی در خلیج فارس، هم گرایی بیشتر تهران و مسکو در حل رژیم حقوقی دریای خزر، توسعه همکاری دفاعی-امنیتی دریایی روسیه با ایران، فروش نفت و گاز روسیه از طریق دریای خزر، بهره حداکثری از مسیر دریای خزر در ترانزیت کالا در کریدور شمال_جنوب و نمایش قدرت اشتراکی ناوگان دریایی روسیه و ایران در اقیانوس های اطلس و آرام می توان بستر احیای تمدن نوین دریایی ایران را مهیا نمود.

کلمات کلیدی