الگوی حکمرانی اخلاقی مقوله ای نوپدید است که در چند سال اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. این حکمرانی که بر «مدیریت و اداره» بر پایۀ ارزش ها پافشاری دارد، اقدامی گروهی است که از سوی حاکمان و مدیران در راستای پیاده سازی یک نظام شایستۀ اخلاقی طرح ریزی گشته تا تمامی سویه های کسب وکار را در یک مجموعه و سازمان زیر پوشش قرار دهد. در حکمرانی اخلاقی از ارتباط فضیلت مندانه میان حاکمان و شهروندان و نیز تعامل اخلاقی میان کارگزاران حکومتی بحث می شود. در فلسفۀ مدنی فارابی که اخلاق و سیاست از هم جداناپذیرند، راه دست-یابی به آرمان شهر نیک بختی تنها با گرویدن به بایسته های اخلاقی؛ آن هم از مسیر همکاری و هم-گرایی و بودن در متن جامعه امکان پذیر است. در این مقاله نویسندگان با اتخاذ روش توصیفی_ تحلیلی، نخست حکمرانی و پس از آن حکمرانی اخلاقی را تعریف کرده و با کاوش در آثار نخستین و برجسته ترین فیلسوف مسلمان (فارابی) که به سیاست و اخلاق توأمان اهمیت داده است، پایه ها و نشانه های این الگوی حکومتی را شناسایی و معرفی کرده اند. هدف آن بوده تا ظرفیت گوشه ای از فلسفۀ اسلامی به منظور تأمین محتوای مسئله ای نوپدید (حکمرانی اخلاقی) تا حد امکان برای علاقه مندان به چنین مباحثی روشن گردد.

کلمات کلیدی