در مرز غربی ایران مرکزی با سنندج- سیرجان، با توجه به گستردگی واحدهای کربناته در محدوده شمال‌شرق اصفهان، کانسارهای باریت از پتانسیل قابل ملاحظه‌ای برخوردارند. باریت کمشچه با سنگ میزبان دولومیت سازند شتری با سن تریاس میانی مهم‌ترین معدن فعال ناحیه است. کانه‌زایی باریت به دو صورت نواری- لایه‌ای و رگه‌ای- بِرِشی رخ‌داده است. میان‌بارهای سیال اولیه دوفازی در باریت‌های لایه­ ای در محدوده 78 تا 122 درجه سانتی­ گراد همگن شدند و شوری آنها بین 9/10 تا 0/17 درصد وزنی معادل نمک طعام است؛ در حالی‌که دمای همگن­ شدگی میان‌بارهای دوفازی باریت­­ های نوع دوم بین 130 تا 187 درجه سانتی ­گراد و سه فازی هالیت‌دار بین 192 تا 210 درجه سانتی­ گراد، به­ ترتیب با میانگین شوری 3/14 و 6/36 درصد وزنی معادل نمک طعام است. مقادیر34S δ نمونه‌ها در محدوده 40/18 تا 34/26 قسمت در هزار CDT و مقادیر 18Oδ آنها بین 8/9 تا 7/14 قسمت در هزار SMOW است. به استناد بررسی‌های انجام‌شده، سیال­ های کانه­ساز در مرحله اول طی دیاژنز آغازین، در یک سامانه باز و نزدیک به کف دریا تشکیل شده‌اند. مقادیر ایزوتوپ سنگین مرتبط با آب سازندی در سامانه بسته طی مراحل نهایی است. نوع رسوب‌گذاری، کانی­ های همراه، ترکیب عناصر کمیاب، داده­ های به دست آمده از بررسی‌های میان‌بار سیال و ایزوتوپ بیانگر آن است که باریت کمشچه بیشترین شباهت را با باریت‌های دریایی نوع دیاژنزی/ تراوش سرد دارد.

Keywords