در یک دهه اخیر با توسعه تکنولوژی و افزایش ضریب رفاه انسانی شاهد رشد چشمگیر استفاده از منابع انرژی در جهان هستیم. در این بین صنعت حمل و نقل شامل گونه زمینی،‌ دریایی و هوایی بیشترین ضریب مصرف انرژی در جهان را دارا است. به طوری که با توسعه و فراگیری صنایع مذکور در اکثر مناطق دنیا، مشکلاتی از قبیل افزایش دمای کره زمین، تغییرات اقلیمی و افزایش آلایندگی‎های زیست محیطی بروز نموده است. این پدیده موجب جلب توجهات به سوی استفاده از منابع انرژی پایدار و سازگار با محیط زیست گردیده است. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی و مقایسه‎ی شاخص پایایی سه سوخت دیزل، بیودیزل و هیدروژن برای موتورهای احتراق داخلی با استفاده از معیارهای توسعه‎ی پایدار است. این روش ابزاری برای مقایسه و تحلیل سیستم‎های مبتنی بر انرژی و شامل سه دسته اصلی شاخص‎های زیست‎محیطی، اجتماعی و فناوری بوده که میزان امتیاز هر شاخص نشان‎دهنده سطح سازگاری فرآیند مورد بررسی است. به طوری که هر عنصر یا فرآیند که دارای پایایی بیشتر باشد، امتیاز بیشتری کسب می‎کند. به این ترتیب امتیازات در بازه 0 و 1 تخصیص داده می‎شوند. نتایج این تحقیق نشان داد که سوخت دیزل از حیث شاخص‌های فناوری (مانند اگزرژی و راندمان) و بیودیزل و هیدروژن از حیث شاخص‌های زیست محیطی و اجتماعی (مانند نرخ آلایندگی، قابلیت توسعه و رسالت زیست محیطی) دارای برتری نسبی هستند. به این ترتیب می‌توان انتظار داشت که با توسعه، بهینه‎سازی و تکمیل زنجیره استخراج، فرآوری و توزیع، در آینده‎ نزدیک شاهد جایگزینی نسبی این سوخت‎ها با سوخت‌ فسیلی باشیم.

کلمات کلیدی