بررسی مقایسه ای آراء غزالی و ملاصدرا در مسأله ی وحدت شخصی وجود نشان می دهد که به رغم اختلاف مبانی و روش در این مسأله، این دو اندیشمند در دست یابی به نتایج و اهدافی که از این بحث دنبال می کنند اتفاق نظر دارند. این بررسی نشان می دهد که ملاصدرا در مواضع مختلف از آثار خود به آراء غزالی در این مسأله استناد نموده است و به ویژه در جمع بین روش عقلی و شرعی به آراء غزالی استناد جسته است. ملاصدرا در تحلیل این مسأله در سه مرحله به آراء غزالی استناد نموده است: 1.کثرت ممکنات؛ 2. انحصار وجود حقیقی در خداوند؛ 3. وجود ظهوری و مجازی ممکنات. بنابراین سؤال اصلی این پژوهش این است: «ملاصدرا در مسأله ی وحدت شخصی وجود چه استفاده هایی از آراء غزالی داشته و از این رهگذر به چه نتایجی دست یافته است؟». در پاسخ به این سؤال به روش تحلیلی نشان می دهیم که هدف ملاصدرا از این استناد تطابق عقل و شرع و عدم منافات مکاشفات با عقل بوده است. ملاصدرا از رهگذر این استنادها به حل برخی مسائل اعتقادی نیز پرداخته است. نتیجه ی این پژوهش نشان می دهد که گفتمان فکری غزالی و ملاصدرا -برخلاف انتظار- قرابت های بسیار جدی دارد.

کلمات کلیدی