پژوهش حاضر به بررسی تفاوت بین انتظارات و ادراکات ذینفعان اصلی فرآیند حسابرسی داخلی از نقش و مسئولیتی که فعالیت حسابرسی داخلی در فرآیندهای کنترل، مدیریت ریسک و راهبری باید ایفا نماید، می‌پردازد. در پژوهش حاضر ابتدا با استفاده از منابع علمی و حرفه‌ای مختلف، مسؤولیت حسابرسی داخلی در قالب سه حوزه اصلی کنترل‌های داخلی (65 نوع مسئولیت)، حوزه مدیریت ریسک (46 نوع مسئولیت) و حوزه راهبری شرکتی (36 نوع مسئولیت) تعیین و از طریق پرسش‌نامه در اختیار گروه‌های مختلف، جهت جمع‌آوری داده قرار گرفت. جامعه موردمطالعه شامل اعضای کمیته حسابرسی، مدیران ارشد و مدیران واحد حسابرسی داخلی شرکت‌های بورسی ایرانی بوده و اعضای نمونه به‌صورت تصادفی ساده طی سال 1402 انتخاب گردیده‌اند. همچنین فرضیه‌های پژوهش با مقایسه میانگین­ها در دو سطح واقعی و مورد انتظار عملکرد توسط نرم افزار stata 15 مورد تجزیه‌وتحلیل قرارگرفته است. نتایج نشان می‌دهد (مدیران) حسابرسان داخلی ایرانی نسبت به آنچه باید انجام دهند کاملاً آگاه هستند. علاوه بر این، یافته‌های حاصل از مقایسه میانگین هر گروه با گروه مبنای حسابرسی داخلی حاکی از آن است که مدیران ارشد و کمیته حسابرسی انتظار زیادی دارند و تا حد زیادی نسبت به هدف و مسئولیت‌های فعالیت حسابرسی داخلی ناآگاه هستند. علاوه براین، نتایج حاصل از به‌کارگیری مدل پورتر (1993) نشان می‌دهد فاصله انتظارات عملکرد بیشتر از فاصله انتظارات معقول است. همچنین فاصله عملکرد ناکارا نسبت به فاصله استانداردهای ناکارا نقش مهم‌تری در فاصله عملکرد دارد. درک ادبیات فعلی از شکاف انتظارات بسیار محدود و منحصراً بر حسابرسی مالی متمرکز است. این مطالعه با سنجش فاصله انتظارات میان حسابرسان داخلی و مشتریان اصلی آن، پدیده شکاف انتظارات را فراتر از حوزه حسابرس مالی گسترش می­دهد.

کلمات کلیدی