معرفی گیاهان جدید مقاوم به خشکی بهعنوان یکی از گزینههای تولید پایدار محصولات زراعی در مناطق خشک به شمار میآید. در این آزمایش پاسخ رشد و عملکرد کینوا به رژیمهای مختلف آبیاری در شرایط مصرف گلایسین بتائین بهعنوان یک اسمولیت سازگار کننده به تنش، موردبررسی قرار گرفت. آزمایش در سال 1396 ، بهصورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد که در آن فاکتور اول رژیمهای آبیاری (آبیاری 140 و 210 میلیمتر از تشتک تبخیر) و فاکتور دوم محلولپاشی گلایسین بتائین [صفر (آب مقطر) ، پس از تبخیر 70 و 150 میلیگرم بر لیتر] بود. با افزایش شدت تنش خشکی عملکرد بیولوژیک و وزن هزار دانه کاهش یافت، ولی عملکرد دانه کاهش نشان نداد. مصرف گلایسینبتائین نیز مقادیر وزن خشک بوته، عملکرد بیولوژیک، شاخص کلروفیل و تعداد پانیکول را افزایش داد، ولی موجب کاهش عملکرد دانه شد. بر اساس نتایج اثرات متقابل، بیشترین 2533 کیلوگرم در هکتار از تیمار ترکیبیِ مصرف گلایسین بتائین و انجام آبیاری پس / عملکرد بیولوژیک به میزان 3 1433 کیلوگرم در هکتار در گیاهان / از تبخیر 70 میلیمتر حاصل شد و کمترین مقدار این شاخص نیز به میزان 3 متعلق به تیمار عدم محلولپاشی با گلایسین بتائین و اعمال آبیاری پس از تبخیر 210 میلیمتر از تشتک تبخیر به دست آمد که بیانگر تفاوت 77 درصدی است. بیشترین عملکرد دانه در تیمارهای 70 و 210 میلیمتر تبخیر از تشتک 245 کیلوگرم در هکتار) در شرایط عدم مصرف گلایسین بتائین حاصل شد. با توجه به / 250 و 4 / تبخیر (به ترتیب 7 نتایج حاصل از آزمایش و کمبود منابع آب در مناطق خشک، انجام آبیاری کینوا پس از تبخیر 210 میلیمتر از تشتک تبخیر مناسبتر به نظر میرسد.

کلمات کلیدی