پاندمی کووید-۱۹ با بر هم زدن الگوهای معمول، تحولات قابل ملاحظه‌ای را در زمینه‌های برنامه‌ریزی و طراحی شهری ایجاد کرده است. این پژوهش به بررسی دقیق تاثیرات این بحران بر سازمان‌های غیردولتی (NGOs) فعال در حوزه شهرسازی در ایران می‌پردازد. تمرکز اصلی این مطالعه بر نقش به‌سزای این نهادها در تعامل و تطبیق‌پذیری با الگوهای نوظهور مدیریتی و تغییرات ناشی از دوران پساکووید است. پژوهش با بهره‌گیری از مصاحبه‌های عمیق و دقیق با نمایندگان ۱۷ سازمان غیردولتی فعال در زمینه شهرسازی اجرا شده و سپس داده‌ها به وسیله تحلیل محتوای کیفی، ارزیابی و تفسیر شده است. نتایج کدگذاری مصاحبه‌ها در سه مقوله اصلی زمینه های اثرگذار بر فعالیت در دوران کرونا، چگونگی مواجهه با کرونا و راهبردهای پس از کرونا، دسته‌بندی شده‌اند. راهبردهای استفاده شده توسط این سازمان‌ها به منظور برخورد با فعالیت‌ها و چالش‌های ساختاری خود در طی همه‌گیری، به طور دقیق مورد کاوش قرار گرفته‌اند. با در نظر گرفتن فاکتورهای موثر بر فعالیت سازمان‌های غیردولتی در بستر ایران که شامل مدیریت شهری با تاب‌آوری پایین،‌ وجود شهروندانی که کمتر در فعالیت‌های مدنی مشارکت دارند، در کنار وجود بسترهای مناسب برای فعالیت مجازی، سازمان‌های غیردولتی در مواجهه با چالش‌های کووید-۱۹ سه راهبرد توقف موقتی، تطبیق پذیری با شرایط و تحولات کامل در پیش گرفته‌اند. علاوه بر این با تاکید بر تاثیرپذیری این سازمان‌ها از شرایط بحرانی پیش‌آمده، در بلندمدت نیز اثرات متفاوتی اعم از پذیرش و مقاومت توسط آنها اتخاذ شده است. این پژوهش پیش‌زمینه‌ای برای تحقیقات دقیق‌تر و عمیق‌تری در رابطه با شناسایی بهترین استراتژی‌ها و راهبردهای پیش‌روی برای مواجهه بهتر سازمان‌های غیردولتی در مقابله با بحران‌های پیش‌بینی‌نشده است. دانش و تجربیات کسب شده از همه‌گیری می‌تواند به عنوان یک سرمایه با ارزش برای مواجهه موثرتر با چالش‌های مشابه در آینده عمل نماید.

Keywords