تاثیرات استفاده از برخی مواد شیمیایی در محلول های نگهداری بر وضعیت ماندگاری گلهای بریده چکیده یکی از راهکارهای افزایش ماندگاری گلهای بریده استفاده از مواد شیمیایی در محلولهای نگهداری این گلها می باشد. هدف از این تحقیق مروری اجمالی بر پرکاربردترین مواد شیمیایی در تحقیقات است تا از این طریق بتوان به یک بینش کلی راجع به مواد مختلف و تاثیرات آنها روی گلهای متفاوت دست یافت. قندها از طریق فراهم کردن مواد اولیه برای تنفس، بسته شدن روزنه ها به همراه افزایش غلظت اسمزی در گلها و برگها، جلوگیری از تولید و کاهش حساسیت گلها به اتیلن، در افزایش عمر ماندگاری اغلب گلهای بریده موثر هستند. اسید سیتریک با کاهش اسیدیته محلول و کنترل فعالیت های میکروبی، دوام گلهای بریده را افزایش می دهد. ترکیبات 8- هیدروکسی کوئینولین سیترات و 8- هیدروکسی کوئینولین سولفات با خاصیت میکروبکشی در محلولهای نگهداری سبب تاخیر در انسداد آوندی ساقه با عامل باکتریایی شده و همین امر سبب افزایش عمر گلهای بریده می شود. نیترات نقره یک باکتری کش قوی و تیوسولفات نقره یک بازدارنده خیلی قوی برای فعالیت اتیلن است. به همین علت، این مواد می توانند شاخص ماندگاری را در گلهای بریده افزایش دهند. قرار گرفتن گلهای بریده در معرض اتانول و استالدهید از طریق تخریب تخمدان (به عنوان عامل جذب کننده کربوهیدرات)، باعث افزایش عمر نگهداری آنها می شود. استفاده از سولفات آمونیوم در محلول نگهداری گلهای بریده موجب جذب بهتر آب توسط ساقه و افزایش ماندگاری این گلها می شود. بنزیل آدنین با افزایش ظرفیت کلروفیل و همچنین جلوگیری از تشکیل آنتوسیانین ها، عمر نگهداری گلهای بریده را افزایش می دهد. تاثیر مثبت اسید جیبرلیک بر عمر پس از برداشت عمدتاً از طریق تاثیر بر روی خصوصیات و کیفیت برگهاست. این ماده تولید اتیلن را کاهش داده و به همین دلیل زردی و پیری برگها را به تاخیر می اندازد. 1- متیل سیکلو پروپن با کاهش سنتز آمینوسیکلو پروپان کربوکسیلیک اسید، ترکیبات مس با جلوگیری از انسداد آوندی در ساقه و یون کبالت با بستن روزنه ها و ممانعت از بیوسنتز اتیلن سبب افزایش عمر نگهداری گلهای بریده می شود.

کلمات کلیدی