در یک طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل تأثیر تغذیه جیره پیش آغازین در مدت زمان های مختلف (4، 7 و 10 روز) با سطوح مختلف سدیم (15/0، 30/0 و 45/0 درصد) در 3 تکرار بر عملکرد، خصوصیات لاشه و میزان الکترولیت های سرم خون 240 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه تجاری راس 308 مورد مطالعه قرار گرفت. همراه با افزایش سطح سدیم تعادل الکترولیتی جیره نیز افزایش یافت (200، 250 و 300 میلی اکی والان بر کیلوگرم). علاوه بر تیمارهای فوق یک تیمار شاهد (حاوی 20/0 درصد سدیم) وجود داشت که سایر تیمارها با آن مقایسه شدند. در طول آزمایش مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی به صورت هفتگی و میزان تلفات به طور روزانه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تغذیه جیره پیش آغازین به مدت 7 و 10 روز نسبت به تغذیه جیره آغازین (شاهد) منجر به بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل در کل دوره گردید. همچنین، تغذیه جیره پیش آغازین به مدت 7 و 10 روز نسبت به تغذیه به مدت4 روز سبب افزایش مصرف خوراک در دوره آغازین و افزایش وزن در 4 هفته اول پرورش گردید. تغذیه جیره پیش آغازین حاوی 30/0 درصد سدیم با تعادل الکترولیتی 250 میلی اکی والان در کیلوگرم جیره منجر به افزایش مصرف خوراک در دو هفته اول و افزایش وزن در دوره آغازین گردید. در هفته های دوم و چهارم کمترین ضریب تبدیل مربوط به تیمار تغذیه شده با جیره پیش آغازین به مدت 10 روز با 30/0 درصد سدیم و تعادل الکترولیتی 250 میلی اکی والان بر کیلوگرم بود. از نظر تلفات تفاوت معنی داری بین تیمارها مشاهده نگردید. نتایج این تحقیق نشان داد که تغذیه جیره پیش آغازین به مدت یک هفته با سطح سدیم 30/0 درصد و تعادل الکترولیتی 250 میلی اکی والان بر کیلوگرم تاثیرمثبتی بر عملکرد جوجه های گوشتی داشت.

کلمات کلیدی