شکل پی به علت نحوه گسترش تنش در خاک زیر پی و تغییر در مکانیزم گسیختگی خاک، نقش تعیین کننده‌ای در ظرفیت باربری یک سیستم شالوده دارا است. محدودیت منابع جهت گیری طراحی‌ها را به استفاده از روش‌های نوین به منظور بهره‌گیری از حداقل مصالح برای دستیابی به حداکثر کارآیی سوق داده است. هدف این تحقیق مطالعه و بررسی رفتار ژئوتکنیکی پی مرکب حلقوی پوسته‌ای و مقایسه آن با پی‌های حلقوی است. برای رسیدن به این منظور تعدادی آزمایش بر روی پی‌های مرکب حلقوی پوسته‌ای با زوایای پوسته مختلف به صورت مدلسازی آزمایشگاهی در سه حالت ماسه سست، متوسط و متراکم انجام شده است. برای بررسی اثر وجود تیر لبه و همچنین محل قرارگیری آن بر روی ظرفیت باربری پی مرکب، از دو نوع پی با زاویه پوسته 120 درجه با تیر لبه در دو ناحیه محیطی و میانی استفاده شده است. در حین انجام آزمایش‌ها و با کمک ابزار دقیق ، داده‌های بار-نشست به دقت ثبت شده است. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که بارنهایی پی‌های مرکب بیشتر از پی حلقوی است و با افزایش زاویه پوسته، مقدار بارنهایی کاهش یافته است. همچنین بازدهی پوسته‌ها در خاک‌های با تراکم کمتر مطلوبتر است. یک رابطه جهت پیش بینی ظرفیت باربری نهایی پی مرکب ارائه شده است. با افزودن تیر محیطی به پی مرکب ضمن رفتار بهتر این پی‌ها در نشست‌های لحظه گسیختگی، افزایش بازدهی پوسته در همه تراکم‌ها نسبت به پی مرکب فاقد تیر محیطی مشاهده شده است. بنابراین وجود پوسته و تیر لبه در پی حلقوی باعث بهبود و تقویت ظرفیت باربری نهایی می‌گردد.

کلمات کلیدی