مباهات جامعۀ علمی و پرسش از چیستی هدفِ علم از جمله مباحث قابل تامل در حوزۀ فلسفۀ علم بوده است. واتکینز که خلفِ کارل پوپر از طرفداران عقلانیت علمی است مدعی است که می‌توان هدفِ بهینه‌ای برای علم معرفی نمود که با دسته‌بندی شرط‌های کفایت و مطالبات مرتبط با آن قطعیتِ علم را رها نمود در حالی که هنوز خواهان حقیقت تایید شده هستیم.در این مقاله برآنیم تا ارتقای مطالبۀ (A) به (A*) وتلفیق (B1) و (B2) به (B1-2 ) وهمچنین (B3) و (B4) را به (B3-4)در مطالبات واتکینز برای هدفِ بهینۀ علم (B*) را گوشزد نموده وچالش‌های مطرح شده برای هدفِ بهینۀ علم وپاسخِ واتکینز به آن‌ها را یادآور شویم واصل عمل انگارانۀ استقرا در انتخاب نظریه‌ها از بین نظریه-های رقیب را تبیین نماییم.واتکینز براین باور است که با پیگیری این هدفِ بهینه برای علم، دانشمندان این آزادی عمل را دارند که بر روی هر موضوع دلخواه کار کنند ولی این هدفِ علم آن‌ها را از اتخاذ نظریه‌هایی که تشخیص می‌دهند غلط هستند باز می‌دارد.

کلمات کلیدی