بحران کووید 51پیش از هر چیز، تهدیدی برای سلامت عمومی شناخته میشد، اما رفته رفته تبدیل به یک تهدید در بخشهای مختلف شده است. یکی از بخشهایی که در این پژوهش به بررسی اثرات کووید 51در آن پرداخته شده است، بخش محیطزیستی در شهرهای ساحلی استان سیستان و بلوچستان است که از جمله خطراتی که این نقاط را تهدید میکند، متنوع و بسیاری از آنها منشأ محیطزیستی دارند. این پژوهش بر اساس هدف، از نوع کاربردی و بهمنظور بررسی عوامل مرتبط با بهبود تابآوری محیطزیستی سواحل مکران انجام شده است. جامعة آماری شامل ساکنان مناطق ساحلی (چابهار، کنارک و دشتیاری،) کارشناسان شیلات و فعالان محیطزیست است. بهمنظور تعیین عوامل مرتبط با بهبود تاب آوری محیطزیستی، از روش تحلیل عاملی و بهمنظور ارزیابی تابآوری محیطزیستی محدودة مورد مطالعه از روش ترکیبی حداکثر آنتروپی و تحلیل سلسلهمراتبی استفاده شده است. بر اساس نتایج تحلیل عاملی، عوامل مؤثر نامگذاری شده\\\\\\\"کنترل آلودگی\\\\\\\"، \\\\\\\"مدیریت پسماند\\\\\\\" و \\\\\\\"دسترسی به خدمات و حفاظت از منابع \\\\\\\" انتخاب شدند که عامل کنترل آلودگیها بیشترین درصد تبیین متغیرهای مرتبط با آلودگی سواحل را بهخود اختصاص داد و بهعنوان عامل نخست که در بهبود تابآوری محیط زیستی سواحل مکران در برابر کووید 51نقش دارند، شناخته شد. مدیریت پسماند و دسترسی به خدمات و حفاظت از منابع بهترتیب با وزن 0/375و 0/575در رتبههای بعدی قرار گرفتند. همچنین نتایج روش ترکیبی حداکثر آنتروپی و تحلیل سلسلهمراتبی نشان داد که در مجموع سطح تابآوری این مناطق پایین بوده و از بین شهرهای ساحلی، کنارک با مقدار 0/74بیشترین تابآوری محیطزیستی را را به خود احتصاص داد

کلمات کلیدی