نظریه روابط ضمنی یکی از مباحث روابط بین فردی می­باشد که تاکنون بیشتر در مطالعات روانشناسی به­کار گرفته شده است. این نظریه که به مطالعه روابط نزدیک می­پردازد، دو باور رشد و سرنوشت را ارائه می­دهد که در مطالعات مختلف به نام­های دیگری نیز قابل مشاهده است. هدف این مطالعه توسعه این نظریه در بستر سازمانی و در ارتباط با رهبران سازمان می­باشد. این مطالعه برای رسیدن به این هدف با استفاده از روش تحقیق پدیدارشناسی و ابزار مصاحبه نیمه ساختاریافته، به صورت کیفی با 21 نفر از رهبران سازمان­های عمومی دارای رفتار داوطلبانه مصاحبه می­نماید. روش نمونه­گیری به صورت قضاوتی هدفمند می­باشد و جامعه آماری از بین سرپرستانی که دارای حداقل 5 سال سابقه کاری در رهبری تیم­های داوطلبانه دارند، انتخاب گردید. یافته­ها نشان می­دهد، نه تنها باورهای رشد و سرنوشت در نظریه روابط ضمنی که تاکنون در مطالعات روانشناسی به­کار گرفته می­شد، قابلیت استفاده در مطالعات سازمانی را نیز دارد، بلکه با نگاه سازمانی می­توان این نظریه را در یک دیدگاه طیفی با شش باور شامل باور سرنوشت، باور مشروط، باور گشودگی، باور عدم مقاومت، باور قدرشناسی و نهایتاً باور رشد دسته­بندی نمود.

کلمات کلیدی