توسعه، ساختاری اجتماعی-فرهنگی دارد؛ بدین جهت مطالعۀ ساختار فهم آن در بین مناطق حاشی هنشین، م یتواند بهره مندی اکثریت جامعه از آثار توسعه و عدالت توزیعی را که به معنی تقسیم عادلانهٔ فرصت ها و بهره مندی از آثار و پیامدهای آن است، تأمین کند و اولوی تبندی تأمین نیازهای حداقلی را نیز برای مناطق حاشیه نشین امکان پذیر سازد. بدی نمنظور برای درک معنای توسعه و تجربهٔ زیستهٔ افراد در میان حاشیه نشینان، با روش پدیدارشناسی با 43 نفر از حاشی هنشینان مصاحبهٔ عمیق و نیمه ساختاریافته انجام شد. یافته ها نشان داد که حاشیه نشینان توسعه را ب همثابهٔ پیشرف تمحوری، اخلاق محوری، شفاف محوری، کیفیت محوری و روان محوری می دانند و از دیدگاه آ نها، توجه به مناطق حاشیه نشین از طریق مؤلفه های اشار هشده باعث ازحاشیه درآمدگی این مناطق خواهد شد. همچنین، چرخش مؤلف ههای میانی از طریق یک بسط تئوریک ساختار شک لگیری منش قدرتمندانه شهری را به عنوان مقولۀ محوری این تحقیق نشان داد.

کلمات کلیدی