هواپیمای بدون سرنشین یک نوع هواپیما است که بدون نیاز به سرنشین انسانی عمل می‌کند. این هواپیماها قادر به پرواز خودکار و بدون نیاز به کنترل از راه دور هستند و بیشتر به وسیله کامپیوتر و سنسورها کنترل می‌شوند. هواپیمای بدون سرنشین در بسیاری از صنایع و کاربردها مورد استفاده قرار می‌گیرد، شامل ارتباطات، نظارت و عکاسی و فیلمبرداری هوایی، امنیت و نظارت بر مرزها، جستجو و نجات، مطالعات علمی و محیط زیست، کشاورزی و همچنین صنعت نظامی. از مزایای استفاده از هواپیمای بدون سرنشین می‌توان به کارایی بالا، دسترسی به مناطق دشوار و خطرناک، کاهش هزینه‌ها و احتکار انسانی اشاره کرد. همچنین، با استفاده از تکنولوژی‌های مدرنی مانند نظام ارتباطات بی‌سیم، پردازش تصویر و تشخیص الگو، هواپیمای بدون سرنشین قادر به انجام ماموریت‌های پیچیده و دقیق تر می‌باشد. با این حال، استفاده از هواپیمای بدون سرنشین همچنین با چالش‌ها و مشکلاتی همراه است. یکی از مهم ترین مشکلات ، خطر از دست دادن کنترل و اتمام سوخت و مشکلات ایرودینامیکی در زوایای حمله مختلف است. .در این پژوهش به برسی نمونه ها، ابزار ها و تغیر شکل های ایجاد شده روی بال هواپیما جهت بهبود ضرایب آیرودینامیکی در زاویه ی حمله پایین و بالا ،برد پروازی، کاهش مصرف سوخت و .... می پردازیم.

کلمات کلیدی