فرآیند پذیرش و انتشار نوآوری‌ها سال‌ها توسط محققان متعدد مورد مطالعه قرار گرفته است. یکی از محبوب‌ترین نظریه‌های پذیرش و انتشار نوآوری توسط راجرز در کتاب \\\\\\\\\\\\\\\"انتشار نوآوری‌ها\\\\\\\\\\\\\\\" ارائه شده است. تحقیقات زیادی از رشته‌های مختلف - از جمله علوم سیاسی، بهداشت عمومی، ارتباطات، اقتصاد، مدیریت، فناوری و آموزش و ...- از این نظریه به عنوان یک چارچوب پژوهشی استفاده کرده اند. نظریه راجرز به عنوان چارچوب نظری پرکاربرد بویژه در حوزه انتشار فناوری و نوآوری در سازمان‌ها تعریف می شود. بنابراین با توجه به کاربرد گسترده این نظریه، هدف تحقیق حاضر توصیف نظریه انتشار نوآوری راجرز و بررسی و نقد آن به روش نقد تلفیقی می‌باشد، که براساس ویژگی‌های محتوایی، روش شناسی، تاریخی و همچنین زندگی شخصی و حرفه ای نظریه‌پرداز آن مورد تحلیل و واکاوی قرار می گیرد. در این پژوهش، نقاط قوت و ضعف نظریه به لحاظ محتوایی و روش شناسی مورد بحث قرار می گیرد و تاثیرات بسترهای فکری، اجتماعی، تاریخی و زندگی شخصی نظریه‌پرداز بر نظریه بررسی می شود و کاربرد نظریه انتشار و پذیرش نوآوری‎ها در سازمان‌ها تبیین می گردد. نقد روش شناسی نظریه نشان داد، تحقیقات انتشار نوآوری می‌بایست از روش‌های بسیار ساختاریافته و کمی بررسی نوآوری سازمانی، به سمت تحقیقات موردی عمیق‌تر، کیفی‌تر و فرضیه‌سازتر از فرآیند نوآوری در سازمان‌ها تغییر پیدا کنند. این نظریه به طرق مختلف به‌روز‌ و تجدیدنظر شده است و این یکی از مهمترین نقاط قوت این نظریه می باشد. این به‌روزرسانی‌ها و بازبینی‌ها، نظریه انتشار نوآوری راجرز را غنی‌تر و جامع‌تر کرده است. اما از مهمترین نقدهایی که بر این نظریه وارد می باشد آن است که نظریه انتشار نوآوری اغلب نقش زیرساخت‌ها را در پذیرش و انتشار نوآوری‌ها درنظر نمی‌گیرد، و فاقد قدرت پیش‌بینی لازم در مورد اینکه کدام نوآوری موفق و کدام نوآوری شکست خواهد خورد می باشد.

کلمات کلیدی