رفتار هیدرولوژیکی یک حوضه در طول وقایع بارندگی- رواناب تابع ژئومورفولوژی، خصوصیات فیزیکی حوضه و همچنین خصوصیات بارندگی می باشد. به منظور بررسی تاثیر متغیرهای فوق بر روی ایجاد آبنمود سیلاب، هنوز امروزه از تئوری آبنمود واحد استفاده می گردد. بدین منظور در این تحقیق از تئوری آبنمود واحد ژئومورفو-آب و هوایی از نوع گاما با تاکید بر تاثیر مسیرهای جریان استفاده شده است. این روش در واقع ادامه تحقیقات متنوعی در زمینه های آبنمود واحد لحظه‌ای ژئومورفولوژیک (GIUH)، آبنمود واحد لحظه ای ژئومورفو-آب و هوایی (GcIUH) و همچنین تاثیر نوع مسیرهای جریان در ایجاد آبنمود در زیر حوضه‌ها می باشد. برای آزمون روش پیشنهادی از اطلاعات حوضه آبریز امامه واقع در قسمت جنوبی سلسله کوه های البرز استفاده گردیده است. مقایسه نتایج حاصله با اطلاعات مشاهده شده بیانگر قابلیت بسیار مناسب روش پیشنهادی در شبیه سازی آبنمود های سیلاب می باشد. اما زمان دبی های حداکثر در بعضی وقایع بعلت تاثیر عدم هماهنگی بین ساعت های ثبت وقایع بارندگی و رواناب کم برآورد شده است. موضوع ثابت بودن سرعت جریان در طول مسیر مورد بررسی قرار گرفت و نشان داده شد که نه تنها سرعت جریان ثابت نبوده بلکه چه در طول بارندگی و چه در طول مسیر جریان متغیر می‌باشد. در این رابطه نشان داده شد که بر خلاف روش GIUH که حساسیت زیادی را به میانگین سرعت جریان نشان می دهد، روش GcIUH از نوع گاما که مورد استفاده این تحقیق بوده است، سبب کم رنگ شدن نقش سرعت در مسیر جریان گردیده است. به منظور برآورد بهتر مقادیر باران اضافی در طول هر واقعه بارندگی از تئوری نفوذ گرین-امپت که مبنای ریاضی و فیزیکی قوی داشت استفاده شد. با توجه به نتایج حاصله ارائه روش آبنمود واحد لحظه ای ژئومورفو-آب و هوایی از نوع گاما که در زمان نیز متغیر می‌باشد، به صورت واقع بینانه تری نسبت به گذشته می تواند جریان های سیلابی را شبیه سازی نماید. همچنین قابلیت روش ارایه شده برای کاربرد در حوضه‌های فاقد آمار تورد بررسی قرار گرفت. مقادیر برآورد شده حداکثر دبی جریان تفاوتی در محدوده 25% نسبت به مقادیر مشاهده‌أی داشتند که نشان می‌دهد نتایج تا حدود زیادی امیدوار کننده می‌باشد. اما به منظور بهبود در کارایی روش برای حوضه‌های فاقد آمار لازم است تحقیقات بیشتری در نحوه به‌کارگیری اطلاعات موجود صورت گیرد.

کلمات کلیدی