مطالعه رفتار سازمانی به آزمایشهای هاثورن در دهه سوم قرن بیستم بر می‌گردد. پس از شکل‌گیری جنبش روابط انسانی و نقش کلیدی‌ای که پژوهشگران برای انسان در عملکرد و موفقیت سازمان قائل شدند، علوم رفتاری در دهه چهارم قرن بیستم متولد گردید. متفکرانی چون فولت و بارنارد جزو اولین صاحب‌نظران علوم سازمانی بودند که به موضوعاتی چون همکاری، هماهنگی و ارتباطات سازمانی با تأکید بر عنصر انسانی پرداختند. رفتار سازمانی، به عنوان شاخه‌ای از علوم رفتاری، بعد از جنگ جهانی دوم و با مطالعات گسترده روان‌شناسان مشهوری، چون مزلو، هرزبرگ، آلدرفر و مکللند، جایگاه نظری خود را پیدا کرد و به تدریج تحت تأثیر تحقیقات در سایر حوزه‌های علوم اجتماعی، از جمله جامعه شناسی، روان‌شناسی اجتماعی، مردم شناسی و علوم سیاسی به رشته‌ای تخصصی با پشتوانه نظری قوی تبدیل گردید. بی تردید، نظریه‌ها و راه‌کارهای این علم در جهانی که انسان و دانش او مهمترین، و یا به زعم پیتر دراکر، تنها مزیت رقابتی محسوب می‌شود، نقش مهمی در مدیریت سازمانها ایفا می‌کند. پیشرفت‌های علمی و فن‌آوری بی‌سابقه هزاره سوم که در در دهه دوم آن هستیم، طلیعه آینده‌ای شگفتی ساز در زندگی بشری را نوید می‌دهد. از این رو، انتظار می‌رود که تحقیقات مدیریتی و نقش اصلی مدیران و مشاوران سازمانی در دهه‌های آینده کماکان بر حداکثرسازی ظرفیت‌های انسانی در محیطهای کاری تمرکز یابد و این موجب تداوم و تسریع در رشد و توسعه رشته رفتار سازمانی خواهد گردید. کتاب اصول رفتار سازمانی: تئوری، تحقیق و کاربرد که در 5 بخش و 13 فصل به نگارش درآمده است حاوی مهمترین تئوری‌های رفتار سازمانی و دیدگاههای کاربردی صاحب‌نظران و مدیران سازمانهاست. فصل‌های کتاب شامل مقدمه، متن اصلی، خلاصه و سؤالهای تحلیلی است که پاسخ‌گویی به آنها، مستلزم درک و ترکیب مطالب و مفاهیم اصلی هر فصل است. پایان بخش هرفصل، ذکر خلاصه‌ای از اندیشه یک صاحب‌نظر، مطلب یا پرسشنامه‌ای مرتبط با همان فصل است تا انگیزه‌ای برای بحث و نقد یا خودآزمایی فراهم آید. همچنین، سعی شده است تجربیات جهانی در کسب و کار و مدیریت بنگاههای اقتصادی ـ تجاری به تناسب موضوع در بخشهای کتاب گنجانده شده و مورد بررسی قرار گیرد. امید است، مطالب کتاب علاوه بر پاسخ‌گویی به نیازهای درسی دانشجویان مقاطع و گرایشهای مختلف رشته مدیریت و آزمونهای تحصیلات تکمیلی دانشگاهها، راهنمایی جامع و مفید برای مدیران در اداره مؤثر سازمانهایشان باشد.