تخته قاپو (اسکان عشایر) ازجمله اقدامات مهمی بود که در دوره رضاشاه به منظور تشکیل دولت مدرن و نوین صورت پذیرفت، در این راستا لشکرکشی‌هایی به بلوچستان انجام شد اداره اسکان عشایر شکل گرفت و ستادهای اجرایی بوجود آمد راه‌سازی‌های گسترده‌ای آغاز شد و عشایر بلوچ مانند دیگر عشایر ایران ملزم به عمران و آبادانی و انجام کشاورزی و زراعت و سکونت در مساکن ثابت و عدم استفاده از سیاه چادر شدند، دارالتربیه‌های عشایری راه‌اندازی شد و برخی از ایلات که حاضر به یکجانشینی نبودند تبعید اجباری گردیدند برخی از طوایف از جمله طوایف اسماعیل زهی (شه بخش) و یار محمد زایی (شه نوازی) نامشان تغییر یافت و مدارس جدید به منظور افزایش سواد ساخته و افتتاح گردید. با وجود سخت‌گیری‌هایی که در جهت اسکان عشایر بلوچ به وقوع پیوست، چون این سیاست بدون تهیه مقدمات کافی به مرحله اجرا درآمد و مطالعه دقیق و کارشناسی صورت نپذیرفت متأسفانه نتایج مثبتی از آن حاصل نگردید گرچه از نظر برقراری امنیت اسکان و خلع سلاح بلوچ‌ها آرامشی را در نواحی جنوب شرق ایران بوجود آورد اما ضرر و زیان ناشی از اسکان عشایر نیز زیاد بود از جمله بر اقتصاد دامداری عشایر لطمه شدیدی وارد شد و عشایر دچار فقر و مسکنت شدند پس از شهریور 1320دوباره عشایر بلوچ تبعیدی به بلوچستان بازگشتند در مجموع پس از اسکان عشایر بلوچ میزان همکاری آنان با دولت مرکزی افزایش یافت عده زیادی از سرداران و رؤسای طوایف بلوچ دارای مشاغل و مناصب دولتی و نمایندگی مجلس و درجه‌داران نظامی گردیدند و می‌توان گفت به طور کلی بلوچ‌ها از همکاری با رضاشاه راضی بودند چون پهلوی اول باعث رونق و رفاه و آسایشی هرچند مختصر و ضعیف در بلوچستان گردید که وضع آنان نسبت به دوره قاجار به مراتب بهتر گردید