مثنوی زبدةالاشعار را شاعر اهل بیت قاسمی گنابادی (د. 982 ق. دیاربکر) در سال 976 سروده است که از میان هشت مثنوی وی، آخرین سرودۀ باقی ماندۀ به حساب می آید و از نظر مضمون بهترین مثنوی های قاسمی است. منظومه بر اساس دو نسخۀ موجود در گنجینۀ نفایس خطی کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی و نسخۀ روسیه تصحیح گردید. این مثنوی را شاعر در مسیر یکی از سفرهای حج خویش سروده و اعمال ظالمانه و حق کشی های صاحب منصبان روزگار خود را مورد انتقاد قرار داده است. استفاده از مضامین آیات قرآنی و احادیث معصومین با زبانی روان، یکی از ویژگی های آن است. اینک سرزمین ادب خیز و شاعرپرور خراسان، بر قامت یکی از گنجینه های مخفی خود که موجب مباهات ادب متعالیِ این مرز و بوم است، حلیۀ نشر می پوشاند. بر این اثر مقدّمه ای در زندگی شاعر و معرفی کتاب و تعلیقاتی مشبع نیز نوشته شده است.