کتاب با این پیش فرض نوشته شده است که برای انجام تحلیل سیاسی نیاز به رعایت الزامات جایگاهی، روشی، منطقی و محتوایی است. سیاست عرصه عمومی را شامل می­شود و هر گونه گزاره راجع به عرصه عمومی با نگرش های مصلحت عمومی و بهزیستی جامعه را دربرمی­گیرد. سیاست به معنای فکر در باب مدیریت جمعیت می­باشد و از سویی به اعمال کردن و محدود کردن قدرت اشاره دارد. در نگرش عموم، سیاست علم نیست و تصور اینکه سامان دادن عرصه سیاسی داخلی و خارجی رشته ایست که شامل گرایش های مطالعات منطقه ای، دیپلماسی، روابط بین الملل، اندیشه سیاسی، سیاست گذاری و ... می­باشد، دور از تصور است. مردم عادی و بسیاری از متخصصان مهندسی و علوم زیستی، سیاست را به معنای دروغ، فریب، سازمان اطلاعاتی امنیتی، حزب بازی، سخنوری و طرح های سیاست مداران می­دانند و عموما با رویکردی مبتنی بر ترس و نقادانه در مورد آن بحث می­کنند. سیاست به صورت ناخودآگاهی تمام زندگی مردم را در برگرفته است اما مردم در مورد ماهیت و شیوه درست استدلال و تحلیل سیاسی فکر نمی­کند.