مسأله ذهن و شناخت از مهم ترین موضوعاتی است که در طول تاریخ توجه انسان را به خود جلب کرده است. تلاش برای فهم فرایند های شناختی انسان همواره مورد توجه فیلسوفان ، متخصصان تعلیم و تربیت و روانشناسان بوده است. هر چند فلاسفه و روان شناسان از جهت هدف در یک مسیر حرکت می‌کنند و پی‌گیر شناخت ذهن انسان هستند ولی نوع نگاه آنها به مسأله ذهن با هم دیگر متفاوت است . نگاه فلسفه به شناخت و ذهن انسان در چهارچوب نظریات کلی است. در صورتی که روان شناسان از این چهارچوب کلی فراتر می‌روند وبه مکانیزم ها و فرایندهای درگیر در شناخت نیز می پردازند و سعی دارند با استفاده از روشهای دقیق ، فرایندهای ذهنی و شناختی را مورد بررسی قرار دهند و بر اساس یافته های بدست آمده ، روش ها و راهبردهایی برای پرورش توانش های ذهنی و شناختی مورد نظر پیشنهاد کنند. ما انسانها در گروه زندگی می کنیم و با هم تعامل داریم. مشخصه اصلی رفتار اجتماعی انسان که باعث تمایز از سایر حیوانات می گردد، ظرفیتش برای تعامل دو سویه با دیگران است . به نظر می رسد این مشخصه نیازمند این باشد که فرد بداند اشخاص دیگر چگونه فکر می کنند و دارای چه احساسی هستند، چنین ظرفیتی « نظریه ذهن» نامیده می شود . اصطلاح نظریه ذهن در سال 1978 توسط پریماک و وودروف در مقاله‌ای با عنوان« آیا شامپانزه ها دارای نظریه ذهن هستند؟ » مطرح شد و از آن برای اشاره به توانش فرد در اسناد حالت های ذهنی به خود و دیگران و نیز پیش‌بینی رفتارها بر اساس حالتهای ذهنی استفاده گردید. حالتهای ذهنی در برگیرنده دامنه وسیعی از قصدها ، امیدواریها، ترسها ، انتظارها، امیال ، تصورها و ... می‌باشند. هر چند که سه مورد از این حالتها برای چگونگی تعبیر و تفسیر و پیش بینی که ما از رفتار افراد داریم اصلی هستند ، که عبارتند از : میل ( که مشخص کننده اهداف فرد است )، باور (که بر اساس آن ما آنچه را که یک فرد فکر می کند حالت درستی از جهان است را پیش بینی می‌کنیم ) و وانمود( زیرا مردم همیشه آن گونه که هستند و می‌گویند عمل نمی کنند ). مفروضه های اساسی این نظریه عبارتند از: «ذهن وجود دارد» ، «با دنیای برونی در ارتباط است»، مجزا و متفاوت از دنیای برونی است»، «می‌تواند اشیاء و رویدادها را به طور درست یا نادرست تجسم نماید» و به طور فعالانه بر نحوه تعبیر و تفسیر شخص از واقعیت تأثیر می گذارد. در طول سه دهه گذشته پژوهش های بیشماری در این حوزه انجام شده است و چگونگی دستیابی به آن در گروه های بهنجار و نابهنجار مورد توجه پژوهشگران قرار داشته است. آقای پرفسور ولمن در این کتاب با با استناد به این پژوهش ها چگونگی بسط و گسترش این حوزه را به تصویر کشیده اند. امید است این کتاب بتواند در کنار کتاب ها و مقالات دیگر منتشر شده در این حوزه بسترهای مناسب پژوهشی را برای خوانندگان ایجاد نماید.