این کتاب در رویارویی با این فرض رایج نگاشته شده است که می‌توان صرفاً بر اساس کارایی اقتصادی و اداری در باب کفایت دانشگاه‌ها داوری کرد. برخلاف این فرض، من بر این باورم که هدف اصلی دانشگاه تدارک محیطی سازمانی برای شکوفایی فعالیت‌های دانشگاهی معین، نظیر همکاری دانشگاهی و پژوهش و تدریس، است و شکوفایی چنین اعمالی مستلزم قابلیت‌هایی نظیر صداقت، احترام، اصالت و بزرگ‌منشی است. من بر این باورم این قابلیت‌های فضیلت‌مندانه، مزایای باطنی عمل دانشگاهی و توصیفگر منظور من از دانشگاه بافضیلت‌اند.