آب عامل اصلی آبادانی بوده و آبادانی بدون آب قابل تصور هم نیست. آب، کالایی با ارزش اقتصادی بالا و غیرقابل جایگزین است؛ علاوه بر این آب مورد نیاز روزمره انسان، سایر جانداران و اکوسیستم است. در حقیقت، این ماده حیاتی، نه تنها زیربنای توسعه اجتماعی و اقتصادی هر منطقه ای است، بلکه تمدن بشری مدیون آب است. بهره برداری مطلوب و بهینه از منابع، امکانات و ثروت های خدادادی، بدون اشراف همگانی بر آن و برنامه ریزی منطقی،علمی و جامع، امکان پذیر نیست.در این راستا، شناخت کامل وضعیت موجود،تنگناها، محدودیت ها، استعدادها و قابلیت ها و نیز هم افزایی و همراهی تمامی ذینفعان و کنشگران، امری ضروری برای تعیین راهبردهای اساسی و سیاست های اجرایی در جهت توسعه پایا است. این کتاب به چگونگی دستیابی به تعادل بخشی منابع آب زیرزمینی پرداخته، و به عنوان بخش اصلی آن، تغیر رویکرد در ساختار مدیریت آب زیرزمینی را مورد تاکید قرار داده است. برای درک بهتر چگونگی این دستیابی به تعادل بخشی، دو مثال عملی ارائه شده است: «تجربه کالیفرنیا» در متن اصلی کتاب و «تدبیر آب مشهد» در ضمیمه آن. بازخوانی نتایج این تجارب و دیگر تجارب موفق در حوزه مدیریت آب زیرزمینی نشان از این دارد که «مدیریت پایای آب زیرزمینی» جز با اتکا بر «معیارهایی معقول» و «مشارکت جوامع محلی» قابل دستیابی نمی باشد. هردو تجربه، یا سازوکاری مناسب سعی در جلب مشارکت مردم در ساختار تصمیم سازی و تصمیم گیری و نیز تدوین مبانی یا معیارهای پایایی بوده اند.سطح اقدامات صورت پذیرفته (و درحال پیشرفت) در کالیفرنیا بسیار جلوتر از آنچه که در مشهد انجام یافته می باشد. اما هر دو مبتنی بر نگاهی محلی بوده و بر واگذاری حداقل بخشی از امور به کنشگران تاکید دارند؛ و لذا به توانمدسازی جوامع محلی پرداخته اند. به عبارت دیگر، سازماندهی و توانمندسازی کنشگران برای قبول تدریجی سطوح مختلف مدیریت منابع آب زیرزمینی از مبانی اولیه برای حرکت به سمت پایایی آب زیر زمینی می باشد که جزئیات بیشتر آن در این کتاب تشریح شده است.