در طی دهه های اخیر با افزایش توان بشر جهت تسلط و بهره وری از طبیعت، شاهد حرکت به سوی پیچیده شدن مسائل و مشکلات در زمین به عنوان زیست کره بوده ایم. جریانی که چالش ها و مشکلات گسترده ای را پیش روی جوامع انسانی قرار داده است. با شکل گیری و افزایش این چالش ها و مشکلات گفتمان ها و تلاش هایی در عرصه های علمی و عملی در مقیاس های مختلف شکل گرفته است. در این میان، دانش ژئوپلیتیک نیز به عنوان یکی از عرصه های علمی تلاش کرده است تا بینش نظام مند و قابل قبولی را جهت شناخت و از سوی دیگر حل و فصل این مشکلات در قالب ژئوپلیتیک زیست محیطی ارائه دهد. گام نخست این حرکت در هر عرصه علمی نیازمند شناخت ماهیت و مفهوم سازی درست از اصطلاح ژئوپلیتیک زیست محیطی است که در مقاله حاضر بر مبنای مطالعات نظری کارهای گذشته تلاش شده است به این مهم نائل شود. بررسی های صورت گرفته نشان دهنده عدم وجود توافق در ماهیت و مفهوم سازی ژئوپلیتیک زیست محیطی چه در داخل کشور و چه در فراسوی کشور است. بر این اساس تلاش شده است که ماهیت و مفهوم سازی جدید و قابل قبولی از ژئوپلیتیک زیست محیطی در قالب دو رویکرد ژئوپلیتیک سنتی و ژئوپلیتیک انتقادی ارائه شود. باید توجه داشت که، در رویکرد سنتی، ماهیت ژئوپلیتیک زیست محیطی مبتنی بر نگاه به منابع زیست محیطی بعنوان منبع قدرت است. در رویکرد انتقادی، ماهیت ژئوپلیتیک زیست محیطی مبتنی بر نگاه به منابع زیست محیطی بعنوان منبع حیات بشری است.