واقعیت این است که مسئلة مواجهة ایرانیان با آنچه «غرب» نامیده شده، همچنان در چشم‌اندازهای متفاوت و حتی متضاد، در فضای اندیشگی ایران در جریان است و حتی در فراگشت‌های تاریخی به طرح پرسش‌های جدید نیز انجامیده است. با این وجود، پرسش‌های اصلی همچنان پابرجاست: «غرب چیست؟» یا بهتر بگوییم «غربی که به سمت آن رهسپاریم یا از آن می‌گریزیم چیست؟» نویسندة کتاب نه از رهگذر مألوف مطالعات سیاسی بلکه از گذرگاه فرهنگی و با استفاده از استعارة استاندال به چینن پرسش‌هایی پاسخ داده است. استعاره استاندال به ما می‌گوید؛ امن‌ترین گذرگاه برای درک آگاهی‌های مردم یک جامعه و تغییرات بنیادین آن، موشکافی در متون ادبی آنان است. به تعبیر گرین‌بلات هرگونه مذاکره، مجادله، نزاع و جنگ طبقاتی، اجتماعی و سیاسی در لابه‌لای فریاد‌ها و سکوت‌های قهرمانان داستان‌ها و تئاتر‌ها دیده می‌شود؛ بنابراین در اینجا ادبیات داستانی یا آن‌چیزی که غربی‌ها به آن افسانه‌های اجتماعی می‌گویند، مورد بحث اصلی کتاب است. «در آینة ایرانی» یکی از معدود‌ کتاب‌هایی است که از طریق خوانش متون داستانی، تصویر ایدئولوژیک و سیاسی‌شدة غرب و غربی‌ها در نزد ایرانیان را از آغاز تا به امروز، به نمایش گذاشته است.