دوره خشک بعنوان یک پدیده خزنده‌ای است که در اثر کمبود رطوبت ناشی از کاهش میزان بارندگی به وقوع می‌پیوندد. خسارات بسیار گسترده و وسیع این پدیده بخش‌های زیادی از جامعه را تحت تاثیر خود قرار داده و همه ساله زیانهای بسیار زیادی را ببار می‌آورد، لذا پایش و پهنه‌بندی آن بعنوان یک اصل مهم در برنامه‌ریزی‌های کلان باید مد نظر قرار گیرد. بطور مشخص در این تحقیق، شاخص بارندگی استاندارد شده برای پایش دوره‌های خشک و چهار مدل رگرسیون، کرجینگ، Spline و IDW برای پهنه‌بندی این دوره‌ها استفاده شد. بررسی دوره‌های خشک در یک دوره آماری 33 ساله(2000-1968) در خراسان نشان داد که وقوع این پدیده، یک مشخصه اقلیمی است که با دوره‌های زمانی خاصی بوقوع می‌پیوندد، این بررسی نشان می‌دهد در سال‌های اخیر تکرار و تداوم این پدیده در کلیه نقاط استان افزابش و از شدت آن کاسته شده است. همچنین مشخص شد که دوره‌های خشک بوقوع پیوسته در مناطق جنوبی استان تداوم و شدت بیشتری نسبت به مناطق مرکزی و شمالی استان دارد. بررسی روشهای مختلف درون‌یابی برای پهنه‌بندی این بلای طبیعی با استفاده از سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی نشان داد که از بین چهار روش مختلف درون‌یابی، روش کریجینگ با توجه عملکرد آن(ضریب همبستگی ، MDE و MAE به ترتیب 71/0، 1/1- و 95/0) روش مناسبی برای درونیابی و نهایتاً پهنه‌بندی شدت دوره‌های خشک است. لذا با استفاده از این روش مقادیر نقطه‌ای شاخص SPI ماهانه مورد استفاده برای پایش دوره‌های خشک، به سطح تعمیم داده شده و نقشه‌های شدت این پدیده در مقیاس‌های زمانی متفاوت برای استفاده در جهت برنامه‌ریزی‌های سازگار با دوره‌های خشک تولید شد.

کلمات کلیدی