سهروردی و کانت، به عنوان دو فیلسوف از دو مکتب فلسفی متفاوت، هر کدام اندیشمندانی بزرگ و صاحب نظرانی نام آور در حوزه فلسفی خویش هستند. این دو فیلسوف با فاصله زمانی بیش از شش قرن در موضوع هستی شناسی، تا اندازه ای نظراتی همانند دارند، هر دو وجود را امری اعتباری و منحصر به نسب و اضافات و روابط می دانند که بودن آن در گزاره ها، تنها بیان کننده نسبت موضوع ومحمول گزاره ها است که نه چیزی بر موضوع می افزاید و نه چیزی از آن می کاهد. دقت در نظرات سهروردی به ویژه در مسأله نور ولوازم آن، ما را نسبت به آن چه گفته شد به تردید واداشته و وی را از کانت جدا می سازد و او همان گونه که ویژگیِ یک حکیم اشراقی است، هستی شناسی شهودی را ارائه می کند.

کلمات کلیدی