تنش شوری یکی از مهمترین موانع تولید محصولات کشاورزی در سطح جهان است. وجود اصلاح اضافی در محیط رشد باعث ایجاد خشکی فیزیولوژیکی، سمیت یونی و کمبود عناصر غذایی در گیاه شده که این وضعیت موجب کاهش رشد و حتی مرگ گیاه می شود. تولید گیاهان شور زیست، با بهره برداری از منابع آب و خاک شور و تغذیه دامهای اهلی با آنها یکی از راههای پایداری بوم نظام های بیابانی و تولید غذا برای مردم ساکن در این مناطق است. بنابراین به منظور مطالعه زراعی نمودن گیاه کوشیا (Kochia Scoparic) به عنوان یک گیاه علوفه ای در مناطق خشک و غنی از آب زیر زمینی بسیار شور آزمایشهای گسترده ای روی این گیاه انجام شد. آزمایش جوانه زنی در دماهای مختلف 10 تا 40 درجه با فواصل 5 درجه سانتیگراد و سطوح شوری صفر تا 20 دسی سیمنس بر متر با فواصل 5 دسی سیمنس بر متر انجام شد. در آزمایش دیگری رشد و نمو این گیاه در سطوح 5/1، 6/8 و 2/28 دسی سیمنس بر متر مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که کوشیا می تواند جوانه زنی خود را در دامنه وسیعی از دماهای مختلف تنظیم کند بطوریکه دمای پایه این گیاه 4/3، دمای حداکثر 7/49 و دمای مطلوب جوانه زنی آن 24 درجه سانتیگراد تعیین شد. هر چند، شوری اکثر شاخص های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی کوشیا را تحت تأثیر قرار داد ولی با وجود این در تیمار شوری حداکثر این گیاه معادل 60 % گیاهان شاهد ماده خشک تولید نمود. در مجموع می توان نتیجه گیری نمود که با توجه به ظرفیت بالای تولید در محیط های شور و قابلیت هضم بالای کوشیا و هم چنین مقاومت زیاد این گیاه به محدودیت های مناطق کویری مانند گرما و خشکی، می توان آن را به عنوان یک گیاه علوفه ای مناسب برای زراعت در مناطق بسیار شور توصیه نمود.

Keywords