در تحلیل بقاء اغلب علاقه‌مندیم زمان بقاء را که وابسته به برخی متغیرهای توضیحی و زمینه‌ای است را پیش‌بینی نمائیم. راه متداول پیش‌بینی بقاء از روی متغیرهای تبیینی استفاده از مدل ناپارامتری مخاطرة متناسب کاکس است. اما در شرایط خاصی از جمله اینکه داده‌ها پراکنده باشند یا در بُعدهای زیاد رخ دهند؛ به طوری که مشاهدات کمی در مجموعة متغیرهای پیش‌بینی کننده قرار بگیرند، استفاده از مدل مخاطرة متناسب کاکس جایز نیست. زیرا این مدل از دستیافت کیدینگ (1995) که برای میانگین گرفتن روی منحنی‌های بقاء فردی است؛ استفاده می‌نماید. در چنین مواردی باید از برآوردگر دیگری مبتنی بر مدل مخاطرة متناسب پیشنهادی کاکس استفاده نمود که، ضمن برخورداری از مزایای روش استاندارد (برآورد تابع بقاء شرطی توسط مدل کاکس)، مشکل اخیر را برطرف نماید. نکتة قابل توجه برآورد واریانس این برآوردگر جدید است که در این تحقیق به آن می‌پردازیم. مقایسة واریانس این برآوردگر جدید و واریانس برآوردگر استاندارد می‌تواند روش مناسبی برای انتخاب برآوردگر بهینة تابع بقاء شرطی مبتنی بر مدل پیشنهادی کاکس باشد. از این رو در این تحقیق برآوردگر جدید معرفی و واریانس آن محاسبه می‌شود. در پایان واریانس دو برآوردگر برای یک مطالعة کاربردی روی بقاء بیماران مبتلا به سرطان معده مقایسه می‌گردد.

کلمات کلیدی