در موارد متعددی چون بیلان آب دریاچه‌ها و مخازن، طراحی حوضچه‌های تبخیر و استخرهای خورشیدی، تأثیر شوری بر تبخیر می‌تواند حائز اهمیت می‌باشد. هدف از این تحقیق، بررسی میزان تأثیر شوری بر تبخیر است. میزان تبخیر از هفت تیمار با شوری های آب شرب (تیمار شاهد)، 68/40، 02/68، 37/81، 42/203، 84/406، 26/610 دسی زیمنس بر متر در ظروفی با سطح مقطع cm2650 در یک دوره یک ماهه (30/1/1385 تا 28/2/1385) در پردیس دانشگاه فردوسی مشهد در اراضی همجوار با ایستگاه هواشناسی دانشکده کشاورزی اندازه گیری شد و با استفاده از رگرسیون خطی رابطه ای برحسب تبخیر و میزان شوری ارائه گردید. به طور متوسط میزان تبخیر با افزایش شوری کاهش می یابد با این وجود تغییر پذیری این مقادیر با ضریب تغییرات 29/ 0- 33/0 تقریباً به میزان شوری وابسته نمی باشد. همچنین معادلات دالتون و پنمن برای سطوح آب شور با نتایج اندازه گیری ها مقایسه شد. بررسی ها نشان داد تبخیرهای برآوردی با معادله پنمن با مقادیر GSDER نزدیکتر به 1 (5/1 – 9/3) و ME کمتر (1/0 – 2/1) نسبت به معادله دالتون با مقادیر GSDER 4/2 – 8/5 و ME 5/0 – 9/2 شباهت بیشتری با نتایج این تحقیق دارد.

کلمات کلیدی