در قرنی که ما زندگی می‌کنیم شیوع مشکلات روانی به قدری بالاست که شماری از متخصصان بهداشت روانی قرن حاضر را قرن «گرسنگی عصبی» نامیده‌اند (کیمیایی، 1381، به نقل از کریستین لاتویلر ، 1997). وظایف مشاوره که جزء حرف یاری‌بخش به حساب می‌آید، در این قرن و بخصوص در کشور ما که شیوع اختلالات روانی رو به افزایش است، بیش از پیش سنگین‌تر شده است. مشاوران ایران نیز مسؤولیت‌های خطیری بر عهده دارند و در بسیاری از موارد فقط آنها هستند که وظیفه‌ی بهداشت روانی جامعه را انجام می‌دهند. با این وجود به نظر می‌رسد که جایگاه مشاوره و نقش و عملکرد مشاوران به روشنی تعریف نشده و مبهم است (لوک، می‌یرز و هر ، 1994). از این‌رو چالش‌هایی فراروی مشاوره به عنوان یک تخصص و مشاوران به عنوان متولّیان آن بخصوص در کشور ما وجود دارد که مهمترین آنها عبارتند از: چالش اول: علی‌رغم وجود و تشکیل سازمان نظام روان‌شناسی و مشاوره، سیستم‌های حمایتی و ابزار قانونی کافی در اختیار این نظام و مشاوران قرار ندارد تا بتوانند نقش‌ها و وظایف خود را جامه‌ی عمل بپوشانند در نتیجه سلیقه‌ای عمل کرده و ناهماهنگ هستند. چالش دوم: که منبعث از چالش اول است، این است که وظایف و نقش‌های مشاوران به شدت از طرف سیستم‌های بهداشت جسمی، پزشکی و بخصوص افراد غیرحرفه‌ای که به دلیل ضعف قانونی و نبود نظارت کافی در آشفته بازار کشور ما به سوء استفاده مشغول هستند، تهدید و سرانجام به پای مشاوره و مشاوران گذاشته می‌شود. چالش سوم: نبود سیستم بیمه‌ای برای این‌گونه خدمات است. چالش چهارم: فرهنگی است، که هنوز فرهنگ‌سازی کافی برای پذیرش این خدمات از طرف آحاد جامعه صورت نپذیرفته و اغلب دریافت خدمات مشاوره‌ای را نوعی برچسب خوردن تلقی می‌کنند. چالش پنجم: این است که مشاوران حین کار چه اطلاعاتی را باید جمع‌آوری کنند؟ چگونه آن را تجزیه و تحلیل نموده؟ و چگونه اطلاعات گردآوری شده را ارائه دهند؟ چالش ششم: موضوع «توانمندسازی» در مشاوره است. به طور سنتی نقش مشاوران کمک به افراد، خانواده‌ها و... بوده و بیشتر سعی در درمان علامتی دارند تا توانمندسازی. در حالیکه هم در بسیاری از رویکردهای مشاوره‌ای همچون رویکرد (آدلر ، راجرز ، پرز و برن تأکید بر دستیابی مراجع به استقلال، خودکفایی و توانمندسازی در پایان مشاوره دارند و هم 40 درصد درمان را تغییرات خارج از درمان extra theraputic changes تشکیل می‌دهد. شامل: IQ ، EQ ، مهارت‌های اجتماعی و حل مسأله و... . بنابراین، فرایند مشاوره به جای درمان علامتی باید به سمتی حرکت نماید که به جای ماهی‌خوردن، ماهی گرفتن را به مراجعان آموخته و در نهایت خود مشاور خودشان باشند. چالش هفتم : مشاوره‌online در اینترنت است. که با توجه به گسترش تکنولوژی و دسترس‌پذیری آن رو به افزایش است. مشاورانی که از طریق online مشاوره می‌دهند باید به رازداری، ایجاد ارتباط مشاوره‌ای online و منابع محلی توجه داشته باشند. راهکارهای غلبه بر این چالش‌ها و اطلاعات بیشتر و توصیف و روشن‌سازی این چالش‌ها در اصل مقاله آورده شده است.

کلمات کلیدی