با عنایت به کاهش شدید کمیت و کیفیت منابع آبی شهری بخصوص در مناطق خشک و نیمه خشک جهان و کاهش روزافزون آن، وضع محدودیتهایی برمصارف خارجی این عنصر گرانبها الزامی است تا به کمک آن بتوان تقاضای آب را کاهش یابد. در این راستا کاهش آب مصرفی در فضای سبز با افزایش درست و مناسب قیمت آب مصرفی یکی از راهکارهای بهینه است. اما اگر این افزایش درست اعمال نگردد، کاهش کیفیت و کمیت فضای سبز و به تبع آن تاثیر عمدة اقتصادی بر فضای سبز و به مخاطره افتادن محیط زیست را شاهد خواهیم بود که این تاثیر منفی اقتصادی، خود را بصورت تنشهایی بین فضای سبز و تامین‌کنندگان منابع آبی نشان خواهد داد. ما در این مقاله الگوهای مناسب قیمت گذاری آب در بخش فضای سبز را ارائه داده‌ایم تا به مدد آنها بتوان به حفاظت منابع آب در فضای سبز شهری(دولتی یا خصوصی) و کاهش اثرات زیست محطیی دست یافت. این الگوها با در نظر گرفتن هردو جانب فضای سبز و واحدهای عرضه‌کننده آب شهری ارائه شده است. الگوهای تعیین تعرفه ارائه شده در این مقاله شامل قیمت‌گذاری آب براساس نرخهای بلوکی فزاینده، تعیین میزان مصرف برمبنای ساختارهای نرخی(بودجه‌بندی آب براساس ساختارهای نرخی) و ساختارهای نرخی فصلی می‌باشد. در راستای ارائه الگوها، معایب و مزایای هریک از الگوهای قیمت گذاری به اختصار مورد بررسی قرار گرفته‌اند. همچنین استراتژیهای غیر وابسته به قیمت برای حفاظت از منابع آب شامل: اقدامات و فعالیتهای آموزشی و توسعه‌ای، سیاست‌‌گذاری و اقدامات کنترلی و نظارتی نیز در این مقاله مورد بحث و بررسی قرار گرفته‌اند.

کلمات کلیدی