مان ترنجبین در اثر فعالیت حشره ای به نام زنجرک بر روی گیاه خار شتر به وجود می آید. این دارو از زمان های دور در طب سنتی کاربرد داشته و تحقیقات جدید نیز برخی ویژگی های درمانی آن را مورد بررسی و تأیید قرار داده است. در این پژوهش برخی اثرات توکسیک احتمالی ترنجبین در موش مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، در آزمایش اول دوز های مختلف ترنجبین (g/kg8/4-6/0) روزانه به 4 گروه 6 تایی موش سوری (g40/0 +/- 6/25) خورانده شد. گروه شاهد (6=n) نیز حجم مشابهی (ml/kg10) از سرم فیزیولوژی دریافت نمود. در آزمایش دوم، گروه های مختلف (g45/0 +/- 6/25 ؛6=n) مقادیر مشابهی از ترنجبین و یا دارونما را از طریق تزریق داخل صفاقی دریافت نمودند. در هر دو آزمایش، میزان اضافه وزن و علائم ظاهری موش ها طی ده روز دوره آزمایش مورد مطالعه قرار گرفت. همچنین از موش های آزمایش دوم در پایان دوره جهت سنجش مقادیر سرمی اوره، کراتینین، بیلی روبین تام، فسفاتاز قلیایی (ALP) و آلانین آمینو ترانس فراز (ALT)، خون گیری شد. هیچ گونه تفاوت معنی داری در اضافه وزن و یا پارامترهای سرمی مورد مطالعه بین گروه های دریافت کننده ترنجبین و گروه شاهد مشاهده نگردید. به نظر می رسد ترنجبین در زمان و دوزهای به کار رفته اثرات توکسیک قابل ردیابی در پارامتر های مورد مطالعه در موش به جای نگذارد.

کلمات کلیدی